روزی مثل امروز

روزی مثل امروز

درباره نویسنده کلی مک نیل:

کلی مک‌نیل (Kelley McNeil) نویسنده کتاب روزی مثل امروز، اهل پیتسبرگ در پنسیلوانیای آمریکاست. او تا پیش از آنکه به نویسنده‌ای حرفه‌ای و تمام‌وقت تبدیل شود، در حوزه‌ی سرگرم‌سازی و برگزاری کنسرت‌های موسیقی و رویدادهای تئاتری فعالیت داشته است. او مدتی را در منطقه‌ی کتس‌کیلز نیویورک زندگی کرده است و اکنون در جنوب فلوریدا سکونت دارد.

درباره کتاب روزی مثل امروز:

بوک لیست: «روزی مثل امروز داستانی نو و جذاب دارد.»

میدوست ریویو: «روزی مثل امروز شاهکاری ادبی در سبک رئالیسم جادویی است. این رمانِ مسحورکننده نشان می‌دهد که نویسنده‌اش در نوشتن قصه‌های نو و روایت‌محور استعدادی فوق‌العاده دارد.»

باربارا اونیل: «کلی مک‌نیل داستانی بسیار جذاب نوشته است که خواننده‌ی مشتاق را از ابتدا تا انتها با خود همراه می‌کند.»

گلندی وندرا: «روزی مثل امروز هوشمندانه، غم‌انگیز و شاعرانه است و به زیبایی به مساله‌ی انتخاب‌های ما در زندگی می‌پردازد.»

باربارا دیویس: «بهترین کتاب‌ها آنهایی هستند که باعث می‌شوند ما خودمان را در موقعیت‌های دیگران قرار بدهیم و با شادی‌ها و غم‌ها و عشق‌ها و حسرت‌های آنها زندگی کنیم. «روزی مثل امروز» چنین کتابی است.»

قسمتی از کتاب روزی مثل امروز:

دست دراز کردم و از شاخه‌های پایین‌تر درخت یاس بنفش چند خوشه‌ی پُرگل چیدم و درست همان موقع سوز سرما شانه‌هایم را لرزاند. چند ساعت پیش خورشید در آسمان اواسط بعد از ظهر نورافشانی می‌کرد اما حالا لکه‌های سفید ابر جایشان را به ابرهای خاکستری متراکمی داده بودند که برای من یادآور دژهای قرون وسطایی بلندی بودند که انگار بر روی رودخانه‌ای نامرئی شناور بودند.

اگر خوب به آن ابرها خیره می‌شدم تقریباً می‌توانستم برج‌های تیره رنگی در آنها ببینم و سپاهیانی را در خیالم به تصویر بکشم که در درون در مهیای حمله هستند. ابرها در این آسمان و در زیر گنبد آبی بسیار بزرگی که بر فراز خانه من در علفزار کشیده شده بود از جاهای دیگر بزرگتر بودند. نسیم شدت گرفت و موهایم را که دم اسبی پشت سرم جمع کرده بودم، پریشان کرد و چند رشته از آنها را همچون سوزن‌هایی ریز به گوشه چشمانم زد.

با تعجب به ساقه‌های بنفش رنگی که در دست داشتم چشم دوختم. هفت سال پیش که نهال این یاس‌های بنفش را کاشتم، اولین کاری که کردم عذرخواهی کردن از آنها بود حق هم همین بود، چون تنها چیزی که کاملاً مشخص بود این بود که من از پس مراقبت از آن نهال‌های باریک کوچولو برنمی‌آمدم و آنها هرگز بزرگ نمی‌شدند.