دورماندگی

دورماندگی

درباره نویسنده میلان کوندرا:

میلان کوندرا نویسندۀ کتاب دورماندگی، (زاده ۱ آوریل ۱۹۲۹ در برنو، چکسلواکی) نویسنده اهل جمهوری چک است که از سال ۱۹۷۵ به فرانسه تبعید شد و در سال ۱۹۸۱ به تابعیت آن کشور درآمد. او خود را نویسنده‌ای فرانسوی می‌داند و پس از نوشتن جاودانگی به زبان چکی در دهه ۱۹۹۰ (میلادی) کوشش و دقت می‌کند که واسطه مترجم را حذف کند و مستقیماً به فرانسه بنویسد. یکی از بهترین آثار کوندرا سَبُکیِ تحمل‌ناپذیر هستی است. پیش از انقلاب مخملی در چکسلواکی ۱۹۸۹، حکومت کمونیستی کتاب‌های وی را در چک ممنوع کرد. او کمتر با رسانه‌ها گفتگو می‌کند. میلان کوندرا تاکنون چندین بار نامزد دریافت جایزه نوبل ادبیات بوده‌است. تابعیت چک میلان کوندرا پس ۴۰ سال به او بازگردانده شد.

قسمتی از کتاب دورماندگی:

در طول بیست سال غیبت اولیس، اهالی ایتاکا خاطرات بی‌شماری از او را در ذهن داشتند. اما در دلهایشان خبری از فراق زدگی نبود. حال آن که اولیس از غم دوری و بی‌خبری رنج می‌برد و تقریبا هیچ خاطره‌ای را به یاد نداشت.

تنها در صورتی می‌توانیم این تناقض غریب را درک کنیم، که دریابیم حافظه، برای آن که به خوبی عمل کند، نیازمند تمرین بی‌وقفه است: اگر خاطرات در جمع دوستان، بارها و بارها تداعی نشوند، سرانجام زمانی از حافظه رخت بر خواهند بست. مهاجران در جمع هموطنان گرد هم می‌آیند و داستانهایی تکراری را در حد تهوع برای یکدیگر نقل می‌کنند، این گونه است که خاطراتشان، فراموش ناشدنی می‌شوند. اما کسانی همانند ایرنا و اولیس که با هم وطنان خود مراوده ندارند، ناگزیر در ظلمت نسیان فرو می‌روند. هرچه دوری و بی‌خبری شان بیشتر قوت گیرد، بیشتر از خاطرات تهی می‌شوند. اولیس در غربت هرچه بیشتر انتظار می‌کشید. بیشتر فراموش می‌کرد. زیرا دوری و بی‌خبری، فعالیت حافظه را شدت نمی‌بخشد، خاطرات را زنده نمی‌کند، بلکه به خودش، به احساس خودش و به اندوهی که در خود دارد، بسنده می‌کند و فقط رنج می‌برد.