در سایه قرن آمریکایی
درباره نویسنده آلفرد مک کوی:
آلفرد مک کوی (Alfred W. McCoy) نویسنده کتاب در سایه قرن آمریکایی، (متولد 8 ژوئن 1945 در کنکورد) یک مورخ و مربی آمریکایی است. مک کوی در حال حاضر استاد تاریخ فرد هاروی هارینگتون در دانشگاه ویسکانسین-مدیسون است. وی در تاریخ فیلیپین، سیاست خارجی ایالات متحده، استعمار اروپای جنوب شرقی آسیا، تجارت غیرقانونی مواد مخدر و عملیات مخفی آژانس اطلاعات مرکزی تخصص دارد.
درباره کتاب در سایه قرن آمریکایی:
آلفرد مک‌کوی نویسنده این‌کتاب، یکی از چهره‌های شناخته‌شده تاریخ‌نگاری و تحلیل مساله هژمونی آمریکاست که مطالعه تاریخ اروپا و آسیا را هم در دستور کار خود قرار داده است. او اولین‌کسی بود که نقش سازمان سیا و دولتمردان آمریکایی را در قاچاق هروئین در جنوب شرقی آسیا افشا کرد و موجب بروز جنجال‌های زیادی در این‌زمینه شد.
مولف کتاب پیش‌رو، در آن مسیری را که آمریکا برای هژمونی و ابرقدرت‌شدنش طی کرده ترسیم می‌کند و روش‌های این‌دولت را در این‌راه شرح داده است. مک‌کوی چگونگی ادامه تسلط آمریکا بر جهان را هم بررسی کرده و راه‌حل‌های ایالات متحده را برای ادامه این‌راه، برای مخاطب کتابش توضیح داده است. او چین را مهمترین مانع مسیر توسعه آمریکایی جهان در هزاره جدید می‌داند و طرح‌هایی را که احتمال دارد وضعیت فعلی و سلطه آمریکا را بر جهان، پایان ببخشند، درشت‌نمایی کرده است.
این‌کتاب، به‌جز پیشگفتاری که موسسه مطالعه آمریکای شمالی و اروپای دانشگاه تهران برای آن نوشته، ۳ فصل اصلی دارد که به‌ترتیب عبارت‌اند از: «درک امپراتوری آمریکا»، «استراتژی‌های ایالات متحده برای بقا» و «پویایی زوال ایالات متحده». در فصل اول کتاب، مخاطب با این سه‌بخش روبرو می‌شود: جزیره جهانی و ظهور آمریکا، «بدکاره‌های ما» آمریکا و حکام مستبد، عالم مخفی. بخش‌های چهارم تا ششم کتاب هم در فصل دوم آن آمده‌اند که از این‌قرارند: دولت تجسس و نظارت جهانی، شکنجه و افول امپراتوری‌ها، فراتر از سرنیزه‌ها و کشتی‌های جنگی. استادان بزرگ بازی بزرگ، و پنج‌سناریو برای پایان قرن آمریکایی هم دو بخش هفتم و هشتم کتاب هستند که زیرمجموعه سومین‌فصل آن هستند.
قسمتی از کتاب در سایه قرن آمریکایی:
در حالی که آمریکا با اولین چالش واقعی مرتبط با هژمونی خود در ربع قرن گذشته مواجه شده است، به نظر می‌رسد که بسیاری از آمریکایی ها نسبت به آن بی اعتنا هستند. در زمان مناظرات بی پایان ریاست جمهوری در سال 2016، انتقادات زیادی در مورد بسته های تجاری و بعضی انتقادات هم نسبت به غرب آسیا اتفاق می افتاد؛ اما جالب بود که بحث قابل توجهی در مورد جایگاه آمریکا در آسیا و یا جهان بزرگ تر از آن نمی‌شد. دونالد ترامپ از اهمیت راهبردی متحدان آمریکا و تاثیر آن ها در استقرار جایگاه ژئوپلیتیک این کشور در اوراسیا ناآگاه بود.
وی با اصرار مکرر بر این که توکیو باید 100 درصد هزینه های حضور نیروهای آمریکایی در ژاپن را تامین کند و تنها در صورتی که اعضای ناتو با تامین مالی بیشتر، تعهدات خود را نسبت به آمریکا انجام دهند، آمریکا همچنان به حمایت از اعضای ناتو علیه حمله احتمالی روسیه ادامه می دهد، برای رای دهندگان چاپلوسی می کرد. تاریخ نگاری به نام ویلیام اپلمن ویلیامز این کوته فکری را «توهم بزرگ» یک کشور در این «اعتقاد مسحور کننده» دانست که ایالات متحده «می تواند محصول امپراتوری را درو کند، بدون اینکه هزینه های امپراتوری را پرداخت کند و یا حتی بپذیرد که امپراتور است.»
این دوگانگی عمیق و پایدار در فهم آمریکاییان از امپراتوری فقط در دوران جنگ سرد، زمانی که ویلیامز مشغول نوشتن بود، مشهود نبود؛ بلکه در دهه ها پیش از آن زمانی که در سال های 1890 اولین گام های ورود به عرصه جهانی را برداشت نیز آشکار بود. البته بیش از یک قرن آمریکایی ها تردیدهای جدی در مورد تبدیل شدن کشورشان به قدرت جهانی ابراز داشتند. در جریان روندهای متضاد و متغیر سیاسی در آمریکا، نسل های گوناگون در بحث ظهور آمریکا به عنوان بزرگ ترین امپراتور تاریخ و اعمال قدرت فراتر از مرزهای کشور در ستیز و کشمکش بودند.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.