در تاریکی

در تاریکی

درباره نویسنده مای جیا:

مای جیا نویسندۀ کتاب در تاریکی. جیانگ بنهو (متولد 1964 در فویانگ، استان ژجیانگ) با نام “مای جیا” شناخته می‌شود. او به ارتش آزادی‌بخش خلق اعزام شد و به مدت 17 سال خدمت کرد. جیانگ در سال 1983 از دانشکده زبان خارجی ارتش آزادی بخش خلق فارغ‌التحصیل شد. او شروع به چاپ آثاری در سال 1986 کرد. جیانگ در سال 1987 در دانشکده هنرهای ارتش آزادی بخش خلق پذیرفته شد. در سال 1997، در تلویزیون ماهواره‌ای چنگدو به عنوان سردبیر کار کرد. در سال 2008، از چنگدو به هانگزو منتقل شد. در دسامبر 2010، به عنوان نایب رئیس انجمن ادبیات و هنر ژجیانگ معرفی شد. در تاریخ 1 ژوئیه 2013، نیز به عنوان رئیس انجمن نویسندگان ژجیانگ انتخاب شد. وی همچنین به عنوان نایب رئیس انجمن ادبیات و هنر ژجیانگ فعالیت می‌کند.  “کشف رمز” و “زمزمه در باد” عناوین دو رمان دیگر او هستند. این نویسنده به پدر رمان جاسوسی چین معروف است.

درباره کتاب در تاریکی:

این رمان تا حدی ساختار جاسوسی چین را معرفی می‌کند و به اعماق این سازمان سرک می‌کشد. واحد 701 یا همان سازمان جاسوسی چین، مترصد تقویت نیروی انسانی است. ماموری نابینا در کسوت “شنودگر باد” که می‌تواند صداها را از کیلومترها دورتر بشنود، نابغه ریاضی‌دان، زیبایی که عاقبتی بدی را برای خود رقم می‌زند، پیرمردی که در رویاهای خود رمزها را می‌گشاید و جاسوسی که ماجرای ماموریت خطرناک خود را بازگو می‌کند از شخصیت‌های این رمان محسوب می‌شوند. “در تاریکی” آمیخته با دسیسه، نبوغ، آشوب و تنگناهای هولناک اخلاقی است و افراد سازمان جاسوسی همه چیز خود را پای 701 می‌گذارند.

توطئه، استعداد و نبوغ، موقعیت‌های حساس اخلاقی، آشوب‌های درونی و … از جمله موضوعاتی هستند که آدم‌های این‌داستان و سازمان ۷۰۱ با آن‌ها دست‌به‌گریبان هستند. آن‌ها همه‌چیز خود را به پای رمز و رازهای کاری می‌گذارند و نابود می‌شوند…

قسمتی از کتاب در تاریکی:

آشنیده بودم که چن هیچ وقت ناهار نمی‌خورد؛ نه این که بی‌اشتها بود، بلکه چون می‌خواست مغزش آزاد باشد. کسی که گرسنه است، توانایی‌های استدلالی ذهنش نسبتا فعال است، اما اگر یک شکم سیر خورده باشد. راحت چرتش می‌گیرد. لابد قدیمی‌ها هم همین منظور را داشتند که می‌گفتند میانه‌روی در خوردن برای ذهن بهتر است. رفیق چن، چن آرخو، خوره کار بود و وقتی می‌کوشید رمزی را بشکند، بیشتر وقت‌ها واقعا خودش را عذاب می‌داد. آرزو داشتم هوانگ ییئی هم مثل او باشد. یا به معنی دیگر، ناراحت بودم که شبیهش نیست. پل‌های پشت سرش هنوز سالم بودند.

اگر اندروف بود می‌گفت: “خدا هنگام خلقت تک تک انسان‌ها انصاف رو رعایت می‌کنه: باهوش‌ها پشتکار ندارن، دانشمندها برج عاجنشینن، آن‌هایی که توانایی انجام دادن کارهای شگفت‌انگیز رو دارن کم طاقت از آب در می‌آن”. آدمی مثل اینشتین استثنایی است که این قانون را اثبات می‌کند: خدا همه چیز به او داده، بی‌آن که مشمول نظام حفظ موازانه باشد. احساس می‌کردم هوانگ ییئی ذاتا بسیار تیزهوش است و استعداد عجیبی در ریاضی دارد. آدمی مثل او برای رمزگشایی زاده شده، حیف که علاقه زیادی به تفریح کردن داشت، که این ویژگی برای انجام دادن کارهای بزرگ واقعا مسئله‌ساز بود.