دختران زیرزمینی کابل
برادر ما در اصل یک دختر است.
یکی از دوقلوها با نگاه مشتاقش سر تکان می‌دهد تا بر درستی حرف‌هایش دوباره تأکید کند، سپس به سمت خواهرش بر می‌گردد، او هم موافق است. بله، درست است. او هم این مطلب را تأیید می‌کند.
آنها دوقلوهای همسان ده ساله‌ای هستند با موهای مشکی، چشم‌هایی شبیه سنجاب و مختصری کک و مک روی صورت. لحظاتی قبل، هنگامی که منتظر مادرشان بودیم تا مکالمه‌اش در اتاق دیگر تمام شود، با آهنگ‌های آی‌پاد من رقصیدیم و هدفون را بین خودمان ردوبدل کردیم تا بهترین رقصمان را به هم نشان دهیم، اگرچه من موفق نشدم با چرخش ماهرانه کمرهایشان هماهنگ شوم – بخش‌هایی از این رقص مشترک می توانست قابل تحسین باشد. در پیچ وخم ساختمان‌های سیمانی و راهروهای سرد و مثل يخ آپارتمان‌های به سبک اتحاد جماهیر شوروی، هر صدایی منعکس می‌شود؛ خانه‌هایی که اکنون آشيانه خانواده‌هایی از طبقه متوسط مردم کابل شده‌اند.
حالا روی مبلمان طلادوزی شده‌ای نشسته‌ایم که دوقلوها سرویس چای خوری را مقابل آن چیده‌اند؛ لیوان‌های شیشه‌ای و فلاسک چای در یک سینی با روکش نقره مهمان خانه آراسته‌ترین اتاق تجملاتی در خانه‌های افغان‌هاست، البته برای نشان دادن ثروت و شخصیت اخلاقی صاحبش. نوارهای کاست آیات قرآن و گل‌های پارچه‌ای رنگ زرد و قرمز روی میزی در گنج اتاق دیده می‌شوند.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.