خاستگاه هرمنوتیک خود
درباره نویسنده میشل فوکو:
پل میشل فوکو نویسنده کتاب خاستگاه هرمنوتیک خود، زاده‌ی ۱۵ اکتبر ۱۹۲۶ و درگذشته ی ۲۴ ژوئن ۱۹۸۴، فیلسوف، تاریخ‌دان و متفکر معاصر فرانسوی و واضع اصطلاح «انسان گرایی ضد اومانیستی» است. وی، فرزند «آن مالاپار» و جراح متمول «پل فوکو» بود که در ۱۵ اکتبر ۱۹۲۶ در ناحیه سنت موار پواتیه فرانسه به دنیا آمد. بعدها اسم خود را به میشل فوکو تغییر داد. او صاحب کرسی «تاریخ نظام های فکری» در کالج دو فرانس بود. و در دانشگاه ایالتی نیویورک در بوفالو و دانشگاه کالیفرنیا، برکلی تدریس کرد.
به خاطر نظریات عمیق و دیدگاه انقلابی درباره‌ی جامعه، سیاست و تاریخ از سرشناس‌ترین متفکران قرن بیستم محسوب می‌شود. همچنین فوکو جزو رهبران نظری پساساختارگرایی محسوب می‌شود. هر چند از آن‌ها فاصله گرفته و در مصاحبه‌ای که بعدها از آن برائت جست. به صراحت خود را نیچه گرا نامیده است. شهرت فوکو در آن است. که او نخستین کسی است که از فرضیه‌ی روشنگری درباره‌ی عینی بودن شناخت خلع ید کرده است.
درباره کتاب خاستگاه هرمنوتیک خود:
کتاب خاستگاه هرمنوتیک خود متشکل از دو سخنرانی فوکو است که در سال ۱۹۸۰ ایراد شدند. فوکو در این سخنرانی‌ها با بررسی نقش دو تکنیک «اعتراف» و «آزمون خود» – ابتدا در مکاتب فلسفی باستان و سپس در مسیحیت – می‌کوشد طرحی از تبارشناسی سوژه مدرن ارائه دهد. او بحث خود را با آوردن مثالی در باب مسئله ارتباط سوژه و حقیقت در دوران مدرن آغاز می‌کند. یعنی توصیف رویکرد درمانی روان‌پزشکی فرانسوی به نام فرانسوا لوره.
لوره با استفاده از دوش آب سرد، بیمارانش را وادار می‌کرد تا به دیوانگی‌شان اعتراف کنند. به عبارت دیگر، در این رویکرد بیمار با گفتن حقیقتی درباره خود – با تصریح به اینکه دیوانه است – می‌توانست فرایند مداوا شدن را آغاز کند. فوکو با اشاره به مورد دکتر لوره، بر مفهومی بسیار مهم تأکید می‌کند: اعتراف، یا گفتن حقیقت درباره خود با صدای بلند، که در جوامع غربی شرطی برای رسیدن به رستگاری تلقی شده است.
قسمتی از کتاب خاستگاه هرمنوتیک خود:
میشل فوکو ابتدا دو سخنرانی را به دعوت کمیته‌ی برگزاری هاوسن لکچرز در بیستم و بیست ویکم اکتبر ۱۹۸۰ در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی ایراد کرد. که در این جا برای نخستین بار ترجمه‌ی فرانسوی‌شان را ارئه می‌کنیم. به همین مناسبت فقط کمی بیش از هزاروپانصد نفری که برای شنیدن صحبت‌های فوکو شتافته بودند. توانستند در سالن سخنرانی جا بگیرند. و مابقی بیرون از سالن برای ورود تظاهرات کردند. دو روز بعد از دومین سخنرانی یعنی در ۲۳ اکتبر و همچنان در برکلی فوکو در جریان یک پرسش وپاسخ عمومی که ضبط شد به مجموعه‌ای بسیار متنوع از پرسش‌ها پاسخ داد.
در سوم نوامبر با گفت وگویی کوتاه به زبان فرانسوی با مایکل بِس موافقت کرد. و در این گفت‌وگو چند درون مایه‌ی اساسی برای کارش را مطرح کرد. سپس به همراه ریچارد سِنِت همایشی را در موسسه‌ی دانشگاه نیویورک برای علوم انسانی هدایت کرد. و چند روز بعد به کالج دارتموت در نیوهمپشر رفت. و در هفدهم و بیست وچهارم نوامبر دو سخنرانی برکلی را دوباره و البته با شماری از اصلاحات مهم ایراد کرد.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.