تاریخ فلسفه راتلج (جلد10) فلسفه‌ی معنا، معرفت و ارزش در سدهی بیستم
درباره ویراستار جان کنفیلد:
جان وی. کنفیلد (JOHN V. CANFIELD)، متولد 1934 و درگذشته به سال 2017، استاد و پژوهشگر فلسفه است. کنفیلد در تورنتو زندگی می‌کرد و در دانشگاه کُرنل و دانشگاه تورنتو به کار تدریس مشغول بود. او نویسندۀ کتاب‌های «ویتگنشتاین: زبان و جهان» و «آیینۀ نفس» است. کنفیلد همچنین ویراستار مجموعۀ پانزده جلدی فلسفۀ ویتگنشتاین بوده است که مقالاتی دربارۀ ویتگنشتاین را شامل می‌شود.
درباره مجموعه تاریخ فلسفه راتلج:
مجموعه‌ی تاریخ فلسفه‌ی راتلح به ترتیب زمانی به بررسی تاریخ فلسفه‌ی غربی از آغازگاه‌های آن در سدهی ششم پیش از میلاد تا دوران کنونی می‌پردازد. در این مجموعه تمامی تحولات عمده‌ی فلسفی عمیق بحث می‌شود. قسمت بیشتر این مجلدات به افرادی اختصاص داده شده که عموما از فیلسوفان بزرگ تلقی می‌شوند. اما چهره‌های کم اهمیت‌تر نیز فراموش نشده‌اند و همراه با آنها ده جلد تاریخ حاضر شامل اطلاعات پایه ای و انتقادی دربارهی فیلسوفان مهم گذشته و حال است. این فیلسوفان آشکارا درون بستر فرهنگی و به ویژه علمی زمانه‌ی خود قرار داشته‌اند. مخاطب تاریخ کنونی فقط متخصصان فسفه نیستند. بلکه دانشجویان و خواننده‌ی عام نیز در نظر گرفته شده. هر فصل توسط مرجع معتبر آن حوزه نوشته شده. فصل‌ها به سبکی خواندنی نگاشته شده‌اند و واژه نامه‌ای از اصطلاحات فنی در هر مجلد تهیه شده است.
مجلدات یادشده عبارت اند از:
١. از آغاز تا افلاطون. سی. سی. تایلور ۲. از ارسطو تا آگوستین. دیوید فورلی ٣. فلسفه‌ی سده‌های میانه. جان مار نبود ۴. رنسانس و عقل باوری سدهی هفدهم. ج. اچ. آر. پارکینسون 5. فلسفه‌ی بریتانیایی و عصر روشنگری استوارت براون ۶. عصر ایده آلیسم آلمانی. رابرت سولومون وکاتلین هیگینز ۷. سدهی نوزدهم . بی. ال. تن ۸. فلسفه‌ی قاره‌ای در سدهی بیستم. ریچارد کرنی 9. فلسفه‌ی علم، منطق و ریاضیات در سدهی بیستم. س. ج. شانكر ۱۰. فلسفه‌ی معنا، شناخت و ارزش در سدهی بیستم. جان کانفیند
هر مجدد شامل ۱۵ – ۱۰ فصل است که توسط نویسندگان مختلف به رشته‌ی تحریر در آمده است.
درباره کتاب تاریخ فلسفه راتلج (جلد 10):
جلد دهم مجموعۀ «تاریخ فلسفه‌ی راتلج»، بعد از توضیحی دربارۀ این مجلد و پیش‌گفتار ویراستاران اصلی مجموعه، یعنی جی. اچ. آر. پارکینسون و اس. جی. شانکر، و معرفی چهارده نویسنده‌ای که در نگارش جلد دهم مجموعه همکاری داشته‌اند و نیز ارائۀ یک جدول گاه‌شماری مرتبط با آنچه در این مجلد از «تاریخ فلسفه‌ی راتلج» به آن پرداخته شده، مقدمه‌ای به‌قلم جان وی. کنفیلد، ویراستار جلد دهم مجموعۀ «تاریخ فلسفه‌ی راتلج»، آمده است و پس از این مقدمه، که توضیحی دربارۀ موضوعات مطرح در این مجلد است، بخش اصلی کتاب، که شامل چهارده فصل به‌قلم نویسندگان مختلف است، آغاز می‌شود.
فصل‌های چهارده‌گانۀ جلد دهم مجموعۀ «تاریخ فلسفه‌ی راتلج» عبارتند از: «فلسفه‌ی زبان» نوشتۀ آلویسیوس پتریک مارتینیک، «جهت‌گیری صوری در فلسفه‌ی زبان» نوشتۀ نینو بی. کوکیارلا، «متافیزیک (1945 – 1900)» نوشتۀ ویلیام جیمز دِآنجلیس، «متافیزیک (1945 تاکنون)» نوشتۀ برنارد لینسکی، «اخلاق (1945 – 1900)» نوشتۀ مایکل استینگل، «اخلاق (1945 تاکنون)» نوشتۀ رابرت ال. آرینگتون، «معرفت‌شناسی» نوشتۀ پل کی. موزر، «فلسفه‌ی متأخر ویتگنشتاین» نوشتۀ جان وی. کنفیلد، «فلسفه‌ی سیاسی» نوشتۀ آرتور ریپستاین، «فلسفه‌ی فمینیستی» نوشتۀ سارا لوسیا هوگلند و ماریلین فرای، «فلسفه‌ی حقوق» نوشتۀ کالوین نورمور، «اخلاق کاربردی» نوشتۀ جاستین اُکلی، «زیبایی‌شناسی» نوشتۀ جرج دیکی و «فلسفه‌ی دین» نوشتۀ ادوارد آر. ویه‌رنگا.
در بخشی از توضیح ابتدای جلد دهم مجموعۀ «تاریخ فلسفه‌ی راتلج» دربارۀ این مجلد و آنچه در آن آمده است، چنین می‌خوانید: «جلد دهم تاریخ فلسفه‌ی راتلج مروری است تاریخی بر موضوعات محوری فلسفه‌ی انگلیسی و امریکایی در سدهی بیستم. این مجلد به شرح تحولی می‌پردازد که در فلسفه‌ی تحلیلی به “چرخش زبانی” معروف شده است و تأثیری را که مطالعه‌ی زبان بر مسائل اصلی فلسفه گذاشته است پی می‌گیرد. هر فصل حاوی کتاب‌شناسی مفصلی از آثار اصلی حوزه‌ی مطالعه‌ی آن فصل است.
برای نشان دادن اهمیت چرخش زبانی مقدمه و دو فصل اول کتاب به فلسفه‌ی زبان اختصاص یافته است. فصل‌های بعدی بر حوزه‌های اصلی متافیزیک، اخلاق و معرفت‌شناسی متمرکزند. کتاب همچنین به موضوعاتی می‌پردازد که به طور معمول در حوزه‌ی زیبایی‌شناسی، فلسفه‌ی سیاست و فلسفه‌ی دین قرار می‌گیرند. همچنین فصولی به مطالعه‌ی حوزه‌هایی اختصاص یافته‌اند که اساساً در سدهی بیستم مطرح شده‌اند، یعنی اخلاق کاربردی، فلسفه‌ی فمینیستی و فلسفه‌ی حقوق. فصلی نیز به فلسفه‌ی متأخر ویتگنشتاین اختصاص یافته است.
قسمتی از کتاب تاریخ فلسفه راتلج (جلد 10):
در دهه ۱۹۳۰ آلفرد تارسکی راهی به فیلسوفان نشان داد که از آن طریق بدون مخدوش کردن مرزهای بیانی زبان به معناشناسی بپردازند از آن پس، تا اواخر دهه‌ی ۱۹۵۰، مطالعات معناشناختی بر فلسفه‌ی زبان غالب بود. (بنگرید به بخش‌های «نظریه‌ی تحقیقی معنا» و «نظریه‌ی علی نام گذاری» در ادامهی همین فصل)
از اوایل دهه ۱۹۵۰، مطالعه‌ی کاربردشناسی زبان اهمیت یافت و تا اوایل دهه‌ی ۱۹۸۰ شکوفا شد. (بنگرید به بخش «نام‌ها و باورها» در ادامهی همین فصل)
کاربردشناسی مطالعه‌ی شیوه‌ی استفاده از زبان است. کاربران زبان می‌توانند از زبان برای بیان احکام قولها و شرط‌بندی‌ها استفاده کنند؛ برای این که سؤالی طرح کنند دستوری بدهند، تسلیت بگویند و از این قبیل. کاربردشناسی بر تعامل میان کاربران زبان و شنوندگانشان متمرکز است. ایده‌ی اصلی راهنمای مطالعات این حوزه این است که سخن گفتن رفتاری از روی قصد است که قواعدی آن را اداره می‌کنند. (برای دیدگاهی بدیل در خصوص کاربردشناسی، بنگرید به فصل ۲)
در اوایل دهه ی ۱۹۷۰، مطالعات معناشناختی باز قوت گرفتند و تا امروز ادامه یافته‌اند اما همزمان برخی از فیلسوفان بعضی از پیش فرض‌های دیگری را مورد تردید قرار داده‌اند که تمایزگذاری میان نحو، معناشناسی و کاربردشناسی را ممکن می‌کرد، بنابراین تلقی کاملاً متفاوتی از زبان در حال ظهور است.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.