بعد از زلزله

بعد از زلزله

درباره نویسنده هاروکی موراکامی:

هاروکی موراکامی نویسنده کتاب بعد از زلزله، زادهٔ ۱۲ ژانویه ۱۹۴۹ در توکیو است. او یک نویسندهٔ ژاپنی است و کتاب‌ها و داستان‌های او در ژاپن و همچنین در سطح بین‌المللی (جهانی) پرفروش شده و به ۵۰ زبان دنیا ترجمه شده‌اند. میلیون‌ها نسخه از آن در خارج از کشور خودش به فروش رفته‌است.

کارهای او جوایز متعددی را از جمله جایزه جهانی فانتزی، جایزهٔ بین‌المللی داستان کوتاه فرانک اوکانر، جایزهٔ فرانتس کافکا و جایزهٔ اورشلیم را دریافت کرده‌است. مهم‌ترین آثار موراکامی عبارتند از؛ تعقیب گوسفند وحشی، جنگل نوروژی، کافکا در کرانه و کشتن شوالیه. داستان‌های او بعدها از سوی ادبیات ژاپن محکوم به غیر ژاپنی بودن می‌شوند و مورد انتقاد قرار می‌گیرد. آن‌ها معتقد بودند که نوشته‌های او تأثیرگرفته از ریموند چندلر، کرت وونه‌گات و ریچارد براتیگان عنوان می‌شوند. داستان‌های او اغلب سرنوشت‌باور، سوررئالیستی و دارای تم تنهایی و ازخودبیگانگی است. استیون پول از روزنامهٔ گاردین، موراکامی را به خاطر دستاوردها و آثارش او را در بین بزرگ‌ترین نویسندگان قرار داده‌است.

درباره کتاب بعد از زلزله:

موراکامی در این مجموعه داستان به تشریح خشونت پنهان در لایه‌های زیرین جامعهٔ مدرن ژاپن می‌پردازد. «وضعیت اقتصادی در اوج شکوفایی بود و مردم آنقدر پول داشتند که نمی‌دانستند با آنچه کار کنند. در همین حال بود که زلزله اتفاق افتاد. برای شخصیت‌های «بعد از زلزله»، زلزلهٔ کوبه بازتاب گذشتهٔ فراموش‌شده‌ای است که پیش‌تر از این‌ها به خاکش سپرده بودند. ساتسوکی سی سال از عمر خود را با نفرت از یک مرد سپری کرده است: عاشقی که شانس او را برای بچه داشتن از بین برده. آیا حس انتقام‌جویی او باعث وقوع زلزله شده بود؟ پدر و مادر عجیب و غریب جان‌پِی، در کوبه زندگی می‌کنند. آیا او می‌تواند خود را به آن‌ها برساند؟ میاکه خانوادهٔ خود را در کوبه ترک کرده است تا در جایی فرسنگ‌ها دورتر، نیمه‌شب‌ها در کنار ساحل، آتش‌بازی راه بیندازد.

سالایِ چهار ساله هر شب در کابوس‌های خود مردِ زلزله را می‌بیند که می‌خواهد او را در جعبه‌ای کوچک محبوس کند. کاتاگیری وقتی به خانه برمی‌گردد، در آپارتمان خود با ابَر قورباغه‌ای روبرو می‌شود. که مأموریت دارد توکیو را از شرّ کِرم بزرگی که زمین را سوراخ‌سوراخ می‌کند، نجات دهد. ابَرقورباغه می‌گوید: «وقتی آن کِرم عصبانی می‌شود، زلزله‌ای اتفاق می‌افتد. و الآن او خیلی‌خیلی عصبانی است.» یکی از ویژگی‌های اصلی این مجموعه داستان این است که یک سری نکات و رمز، این داستان‌ها را به هم پیوند می‌دهد. در واقع برخی منتقدان آمریکایی براین باورند که بعد زلزله مجموعه داستان نیست، بلکه یک رمان است.

این کتاب پنج داستان کوتاه دارد. «بشقاب ‌پرنده در کوشیرو» درباره‌ی مردی به‌ نام «کومورا» است که همسرش در سکوتی ممتد فرو می‌رود و یک روز ناگهان ناپدید می‌شود. داستان «منظره‌ای با اتوی چُدنی» راجع‌به «کِیسوکی» و «جونکو» است که در ساحلی آرام آتش روشن می‌کنند. حرف‌ها و وصف‌حال آن‌ها موضوع اصلی این داستان است. «تایلند» درباره‌ی نفرت «ساتسوکی» از مردی است که او را از بچه‌دار شدن محروم کرده است. او تمام روزهایش را با این حس عمیق و آزاردهنده سپری می‌کند.

«قورباغه‌ی عظیم توکیو را نجات می‌دهد» درباره‌ی مردی به نام «کاتاگیری» است که روزی وارد آپارتمانش می‌شود و قورباغه‌ی عظیم‌الجثه‌ای را می‌بیند که منتظرش نشسته است. قورباغه به مرد می‌گوید که ماموریت دارد تا توکیو را از کرم غول‌پیکری که در زیر زمین زندگی می‌کند و باعث زلزله‌ای مهیب می‌شود، نجات دهد. در «شیرینی عسلی» داستان سه دوست دوران دانشگاه به نام‌های «جونپی»، «سایوکو» و «تاکاتسوکی» را می‌خوانیم که حالا دو نفر از آن‌ها با هم ازدواج کرده‌اند و بچه‌دار شده‌اند.

قسمتی از کتاب بعد از زلزله:

محله کابوکیچوی گینجوکو هزارتوی خشونت بود. گانگسترهای قدیمی، تنبهکاران کُره‌ای، مافیای چینی، اسلحه و مخدر، زیرزمین لابه لای پستوهایی تاریک همین طور پول ردوبدل می‎شد. و هرازگاهی، آدم‎هایی مثل دود سیگار ناپدید می‎شدند. کاتاگیری از وقتی برای اعاده بدهی‌های معوقه پا به کابوکیچو گذاشت. چندین بار تبهکارانی دوره‌اش کرده بودند که بکشندش. اما او هیچ گاه نترسیده بود. کشتن مردی که به خاطر شغلش توی بانک این ور و آن ور می‎رود برای‎شان چه فایده‎ای داشت؟

اگر می‎خواستند می‎توانستند با چاقو بزنندش، لت و پارش کنند. کاتاگیری برای این شغل عالی بود: زن نداشت، بچه نداشت، پدر و مادرش هر دو مُرده بودند، و تحصیل را که تمام کرد برادر و خواهرش هم ازدواج کرده بودند. بنابراین اگر می‌کشتندش چه می‌شد؟ اوضاع چیزی یا کسی تغییر نمی‎کرد _ کمتر از همه هم اوضاع خود کاتاگیری.

کاتاگیری خودش را نمی‎باخت اما جانیانی که دوره‎اش می‎کردند با دیدن آرامش و خونسردی او عصبی می‎شدند. خیلی زود در دنیای آن‌ها چهره آدمی سرسخت و خشن را یافت و وجهه‎ای کسب کرد. با این حال کاتاگیری خشن حالا عاجز مانده بود. این قورباغه چه کوفتی داشت می‎گفت؟ کِرم؟

دودل پرسید: کرم کیه؟

قورباغه گفت: کرم زیر زمین زندگی می‎کنه. یه کرم غول پیکره. عصبانی که بشه زلزله درست می‎کنه. درست همین الان هم خیلی خیلی عصبانیه…