انقلابی‌ها دوباره دست‌به‌کار می‌شوند

کارمن بویوسا، نویسنده و شاعر مکزیکی: مراقب این نویسنده باشید! کتابی که در دست‌تان است گاز می‌گیرد.

نیویورک تایمز ساندی بوک ریویو: رمانی است اصیل، مثل دستور زبان و نحوی که نویسنده‌اش به کار برده، و در عین حال، گیرا و محیرالعقول و خواندنی، با شخصیت‌هایی دوست‌داشتنی مثل مادربزرگ لئوپولدو که پلاستیکی سفیدرنگ را مثل کلاه‌گیس به سرش می‌بندد و نمایش مکبث را در مزرعه‌اش با انگلیسی دست و پاشکسته و نامفهوم برای لئوپولدو اجرا می‌کند.

رمان انقلابی‌ها دوباره دست‌به‌کار می‌شوند، هم رؤیای خیال‌انگیز نسلی جوان را به دست می‌دهد و هم عواقب «تراژیک و رقت‌بار» برنیامدن از عهده‌ی به‌بلوغ‌رسیدن را. کتاب کاردِناس، اما، این پیام‌ها را برای مخاطبانی از نو طرح می‌کند که به همان اندازه که با حکومت‌های خودکامه و آثار توماس برنهارت آشنایند، با «دیوار» پینک‌فلوید و انیمه هم آشنایی دارند. کتاب میخکوب‌کننده‌ی کاردِناس، که از همه‌چیز از فرهنگ عامه گرفته تا سیاست در اکوادور و به‌پرسش‌کشیدن ایمان و اخلاق و تعلق‌خاطر به کشور و آرمان‌های فردی (که جملگی در یک سبک پست‌مدرنِ کج‌رو بروز یافته‌اند) بهره جسته، باید هم برای هواداران McOndoها جذاب باشد هم برای هواداران بولانیو.

اما رمان انقلابی‌ها دوباره دست‌به‌کار می‌شوند وارد وادی‌ای می‌شود که جهان‌شمول‌تر است و در مقیاس جهانی وظیفه‌شناسانه‌تر. کاردِناس اخیراً در مصاحبه‌ای به پابلیشرز ویکلی گفته: «من با دراماتیزه‌کردنِ، به قولِ آنتونیو لوبو آنتونِس، اکنونِ بی‌کرانی که همه‌چیز را احاطه می‌کند کاری کردم که کم‌وبیش تمام مسائل مرتبط با شخصیت‌هایم وجودِ هم‌زمان داشته باشند.» انقلابی‌ها دوباره دست‌به‌کار می‌شوند نه‌تنها یک رمان خودآگاه است، به این معنا که گویی عمداً ثقیل است و بدقلق، بلکه از تأثیراتی که گرفته نیز آگاهی دارد؛ از آن جمله‌اند نویسنده‌ی پرتغالی آنتونِس، دابلیو. جی. سیبالد و نویسنده‌ی لهستانی لاسلو کراسْناهورکایی. این کتاب رمانی است که هویت آمریکای لاتینی را در جهانی متصف به تکنولوژی اجتماعی و مرزهای نژادی که مدام هر چه گنگ‌تر می‌شود بازتعریف می‌کند.