اندیشیدن و ملاحظات اخلاقی

اندیشیدن و ملاحظات اخلاقی

درباره نویسنده هانا آرنت:

هانا آرنت نویسنده کتاب اندیشیدن و ملاحظات اخلاقی، (زاده‌ی 14 اکتبر 1906 و درگذشته‌ی 4 دسامبر 1975)، فیلسوف و تاریخ نگار آلمانی-آمریکایی بود. آرنت در لیندن واقع در نزدیکی هانوفر و در یک خانواده‌ی مرفه یهودی به دنیا آمد. او پس از پایان دوره‌ی دبیرستان، در 18 سالگی وارد دانشگاه ماربورگ شد. و تحصیل خود را در رشته‌های فلسفه، ادبیات یونان و الهیات مسیحی آغاز کرد. ولی پس از مدتی، درس و تحصیل را رها کرد و به دانشگاه هایدلبرگ رفت. آرنت که از دوران تحصیل در دانشگاه هایدلبرگ به بعد به یکی از بانفوذترین و خوش فکرترین رهبران چپ آلمان بدل شده بود. از مخالفان سرسخت نازی‌ها و از مدافعان شوراهای انقلابی چپ بود.

او در سال 1929 به برلین رفت و نخستین کتاب خود را منتشر کرد. آرنت سال‌ها در دانشگاه‌های ایالات متحده در رشته‌ی تئوری سیاسی تدریس کرد و از چندین کشور، ده‌ها دکترای افتخاری گرفت. او همچنین، جایزه‌ی آلمانی زبان لسینگ و فروید را نیز از آن خود کرد. او یکی از یهودیانی است که توانسته‌است از جریان هولوکاست جان سالم به در ببرد. و به ایالات متحده مهاجرت کند. زمینهٔ فلسفه و آثار او حول موضوعاتی هم‌چون دموکراسی مستقیم یا اقتدارگرایی و تمامیت‌خواهی حکومت‌های استبدادی است.

درباره کتاب اندیشیدن و ملاحظات اخلاقی:

کتاب اندیشیدن و ملاحظات اخلاقی، مشتمل بر یک مقاله و متن یک سخنرانی است که طی آن دیدگاه‌های اخلاقی (هانا آرنت) بیان می‌شود. (برای خداحافظی با هانا) عنوان مقاله‌ای است از (مری مکارتی) و (اندیشیدن و ملاحظات اخلاقی) متن سخنرانی (هانا آرنت) در سال 1971است که در این کتاب ترجمه شده‌اند. 

قسمتی از کتاب اندیشیدن و ملاحظات اخلاقی:

آخرین کتابش باید زندگی روان نامیده می‌شد. و پیوستی برای کتاب سرنوشت انسان امروزی او به حساب می‌آمد. که نخست عنوان Vita activa – زندگانی پویا – داشت، کتابی که در آن سه گانه ای مرکب از زحمت، کار و عمل را بررسی کرده بود: انسان به عنوان حیوان زحمتکش، انسان به عنوان کارگر و انسان به عنوان مجری اعمال اجتماعی. او زندگی روانی انسان یا زندگی شهودی را نیز به همین ترتیب مرکب از سه بخش می‌دانست: اندیشه، اراده و داوری. بخش نخست کتاب که درباره اندیشه است مدتی پیش به پایان رسیده بود.

بخش دوم را که درباره اراده است. درست پیش از مرگش به پایان رساند. و این همراه با نوعی احساس فراغت خاطر بود. زیرا او اراده را گریزان ترین آن سه نیرو می‌دانست، که فهمیدنش از همه دشوارتر بود. بخش سوم را که درباره داوری است. در مغز خود طرح ریزی کرده. و در سخنرانی‌هایش تا اندازه‌ای به بررسی گذاشته بود: گرچه آثاری که در این زمینه یافت می‌شد (عمدتا از کانت) فراوان نبود. اما او انتظار نداشت که برای نوشتن آن با دشواری زیاد رو به رو شود.