امتحان نهایی

امتحان نهایی

درباره نویسنده خولیو کورتاسار:

خولیو کورتازار (Julio Cortazar) نویسنده کتاب امتحان نهایی، (زاده ۲۶ اوت ۱۹۱۴ در بروکسل – درگذشته ۱۲ فوریه ۱۹۸۴ در پاریس) نویسنده رمان و داستان کوتاه آرژانتینی بود.

او یک نسل از نویسندگان آمریکای لاتین، از مکزیک تا آرژانتین را تحت تأثیر قرار داد. بخش بزرگی از بهترین و شناخته شده‌ترین کارهایش را در فرانسه نوشت. جایی که در سال ۱۹۵۱ در آن شروع به کار کرد. وی یکی از بارورترین، متعهدترین و جهانی‌ترین نویسندگان آمریکای لاتین است که از ایشان با اصطلاح «بوم – Boom» یاد می‌شود. همچنین منتقدان ادبی از کورتاسار به عنوان یکی از نویسندگان شاخص دهه ۱۹۶۰ نام می‌برند.

دهه‌ای که اوج شکوفایی ادبیات آمریکای لاتین در قرن بیستم محسوب می‌شود و علاوه بر کورتاسار، خاستگاه نام‌ها و چهره‌های ادبی ماندگاری چون: گابریل گارسیا مارکز، ماریو بارگاس یوسا، کارلوس فوئنتس، خوان کارلوس اونتی، گیلرمو کابررا اینفانته، آلخو کارپانتیه، خوان رولفو، آدولفو بیوئی کاسارس، ادواردز، خوسه دونوسو و عده‌ای دیگر در تاریخ ادبیات جهان است، که هسته و بانی اصلی رشد ادبیات و در کنار آن صنعت نشر کتاب در این منطقه از جهان و نیز جلب توجه منتقدین ادبی و استعدادهای جوان و جویای نام سراسر زمین به این قاره و ادبیات شاخص آن گردید.

درباره کتاب امتحان نهایی:

کتاب امتحان نهایی نوشته‌ی خولیو کورتاسار است که نخستین بار در سال 1952 به چاپ رسید. این نویسنده‌ی آرژانتینی یکی از نویسندگان بارور، متعهد و خلاق آمریکای لاتین است که اصطلاحاً نام «Boom» را بر او نهاده‌اند. آثار او تأثیری مشهود بر یک نسل از نویسندگان آمریکای لاتین داشته است. در تأیید تأثیرگذاری و الهام‌بخشی وی در ادبیات آمریکای لاتین و حتی جهان می‌توان گفت که برخی او را آغازگر سبک رئالیسم جادویی می‌دانند. پابلو نرودا درباره‌ی ادبیات این نویسنده‌ی بزرگ می‌گوید: «کورتاسار از چیزی فراتر از فکر نو یا تجربه‌ای تازه سخن می‌گفت: از طبیعت سراپاشاد و تازه هر لحظه، از تن، خاطره، تخیل مردان و زنان.»

نویسنده‌ی داستان در یادداشتی آورده است: «من این قصه‌ی سالیان گذشته را از آن رو به دست ناشر می‌سپارم که بی‌اختیار از زبان آزاد آن، حکایت عاری از نصایح اخلاقی آن، سودازدگی بوینوس‌آیرسی‌اش لذت می‌برم و نیز از آن رو که کابوسی که این قصه از آن زاده شده، هنوز بیدار است و در خیابان‌ها پرسه می‌زند.»

قسمتی از کتاب امتحان نهایی:

درد فقط برای کسی واقعی است که آن را همچون مصیبتی تحمل می‌کند و در این کار به آن حق شهروندی می‌بخشد و به آن اجازه ورود به روحش را می‌دهد. اصولا شاعر به رنج و درد تن نمی‌دهد. رنج می‌برد – ولی خودش آدم دیگری است. ایستاده در پایین تخت خواب که رنج بردن خود را نظاره می‌کند.