اصول تولید محتوای متنی

قسمتی از کتاب اصول تولید محتوای متنی:

بلاگرها برای اینکه بیشتر با هم آشنا شوند، از عبارت «بلاگ خوبی داری، به بلاگ منم سر بزن» زیر بلاگ پست‌های همدیگر استفاده می‌کردند و در انتها، لینک بلاگشان را می‌گذاشتند. این دوستی‌های بلاگی به دورهمی‌های واقعی در دنیای حقیقی نیز منجر شده بود. بلاگ‌نویس‌ها دور هم جمع می‌شدند و دوستی‌هایشان فراتر از حضور در صفحه بلاگ همدیگر شده بود. در پارک و کافه و دیگر جاها با هم قرار می‌گذاشتند و هرچه بیشتر درباره بلاگنویسی صحبت می‌کردند.

شاید بشود گفت با گذر زمان و گسترش شبکه‌های اجتماعی، نداشتن ذوق وشوق نوشتن و دلایل شخصی بلاگرها، مثل ترس از فیلترشدن و پرونده‌سازی، بلاگینگ کمرنگ‌تر شده است؛ ولی باز هم عده‌ای پایه ثابت بلاگینگ بوده‌اند و آن را رها نکرده‌اند. عده دیگری هم بلاگ پست نویسی را در بسترهایی مثل شبکه‌های اجتماعی و روزنامه‌ها ادامه دادند.

اما زندگی روی دیگر خود را نیز به بلاگرهای ایرانی نشان داد: تعدادی از بلاگرهایی که روزی با ذوق وشوق در بلاگ‌هایشان مطلب می‌نوشتند و بلاگشان را به روز می‌کردند، دیگر نمی‌توانستند بلاگشان را به روز کنند؛ چون دیگر در قید حیات نبودند! بلاگ‌های خاموش این بلاگرها، مثل دفتر خاطرات، برای همیشه باز ماند.

بلاگ با بلاگر زنده است؛ ولی زمانی که بلاگر از دنیا برود، بلاگ او لزوما از بین نمی‌رود. بلاگ‌های «زن رشتی»، «دختر رشتی»، «ماه پیشونی»، «ژولیس سزار»، «مژده» و… نمونه‌هایی از بلاگ‌هایی هستند که صاحبانشان از دنیا رفته‌اند؛ ولی آنها، مانند دفترچه خاطرات، برای همیشه باز مانده‌اند.

بسیاری از سرویس‌های بلاگ در دنیا، پس از تأیید خبر فوت نویسنده بلاگ، آن بلاگ را به دلایلی مثل جلوگیری از تعرض‌های احتمالی خوانندگان می‌بندند تا بلاگ از آسیب در امان بماند؛ اما از آنجا که سرویس‌های ارائه دهنده خدمات بلاگ در ایران از قوانین بین المللی پیروی نمی‌کنند، این اتفاق معمولا در ایران نمی‌افتد. فکر می‌کنم بلاگ نویسان، به قول حضرت حافظ ثبت است بر جریده عالم دوامشان.