اسلام سیاسی چیست؟
درباره نویسنده ژوسلین سزاری:
ژوسلین سزاری (Jocelyne Cesari) نویسنده کتاب اسلام سیاسی چیست؟، استاد دین و سیاست در دانشگاه بیرمنگام است. همکار ارشد تحقیق در مرکز دین، صلح و امور جهانی دانشگاه جورج تاون؛ و استاد دانشگاه در دانشگاه کاتولیک استرالیا. او از متفکرین برجسته در حوزه اسلام سیاسی بوده و آثار مختلفی درباره وجوه مختلف آن به نگارش درآورده است.
درباره کتاب اسلام سیاسی چیست؟:
مناقشات [درباره چیستی اسلام سیاسی] همچنان بیامان رخ مینمایانند: «آیا اسلام سیاسی به نحوی برگرفته از اصول سنت اسلامی است یا بازیگران سکولار غالبا از منابع و مراجع مذهبی سوءاستفاده میکنند؟ آیا اسلام سیاسی پدیده سیاسیای صرفأ مدرن به شمار میرود یا مرهون تعهدات (و تعلقات) دینی دیرینه اسلامی است؟» ژوسلین سزاری با نظر به این دوگانگیها، سعی دارد تا از فرآیند مستمر تعامل میان کنشگران و نهادهای سکولار و مذهبی، که خود مبنایی برای بسیج سیاسی ذیل نام اسلام بودهاند، راز زدایی کند.
سزاری ریشههای اسلام سیاسی را تا سرآغاز شکلگیری ملت-دولتهای مدرن در جوامع مسلمان دنبال میکند و نقش تعیین کننده حاکمان ملی گرای سکولار را در پیدایش آن آشکار میسازد. وی با شالوده شکنی اسطورهی غالب درباره اجرای ناکافی مدرنیزاسیون در جهان اسلام، سعی دارد تا نشان دهد که این اسطوره تا چه میزان میتواند دهشتناک و آسیبزا باشد. تحلیلهای سزاری از سنگال تا مصر، و از اندونزی تا عراق، مصالح بینظیری را برای اصلاح باور عمومی [حول چیستی اسلام سیاسی] فراهم میسازند.
قسمتی از کتاب اسلام سیاسی چیست؟:
ظهور ملت- دولت به ایجاد نوعی هم ارزی میان گروههای مذهبی خاصی از مسلمانان (برای مثال مکتب مالکی در مقابل مكتب شافعی) و قلمروهای مرزبندی شدهای منجر شد. این هم ارزی غالبأ موجب عدم مشروعیت سایر گروههای مذهبی (همچون علویان ترکیه) میشد، حتی وقتی که آنها در قلمرویی مرزبندی شده حضور داشتند. این قلمروبندی تعلق اسلامی لازمه ارتقاء برخی دستورهای اسلامی به منزله قوانینی برای ملت جدید بود که نمونه آن منظور کردن رویههای اسلامی مربوط به ازدواج و طلاق در حقوق مدنی است. این امر مبین نوعی جدایی عمده از روند مدرنیزاسیون در اروپا بود که در آن تفکیک اقتدار دولت از نهادها و ایده های مذهبی وضعیتی حیاتی برای شهروندان مدرن به حساب میآمد.
برطبق روایات و تصورات غالب غربی هویت مذهبی فرد از هویت ملی او متمایز است و با گسترش حقوق سیاسی و مدنی خصوصیتر میشود (هر چند که این داستان تکثر و تفاوتهای جزئی فرآیندهای تاریخی که در کشورهای اروپایی و آمریکایی رخ داده است را بازگو نمیکنند). چارلز تیلور با استادی تمام نشان داده است که سکولاریته غربی نقطه اوج پیشرفت تاریخی ایدههای مذهبی است، چنانکه دیدنداری «اصيل» به نحوی روزافزون با تعهد فردی و ایده درون ماندگاری جهان متناظر شد. در دورههای پیشامدرن، محورهای درون ماندگاری و تعالی در طرح خداوند برای مومنین تحت هدایت کلیسای کاتولیک با یکدیگر تلاقی میکردند. اما ملت دولت در پایان جنگهای مذهبی این ارتباط را قطع کرد و پادشاه وظیفه ساماندهی امور «دنیوی» (حقوق مدنی، آموزش و غیره) را به عهده گرفت و اداره امور «متعالی» را به کلیسا واگذار نمود.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.