ارادت کورکورانه (خسرو روزبه، سازمان افسران و حزب توده)
درباره نویسنده احمدرضا زارعی:
احمدرضا زارعی نویسنده کتاب ارادت کورکورانه. متولد سال 1357، نویسنده و پژوهشگر ایرانی است.
درباره کتاب ارادت کورکورانه:
خسرو روزبه، با نامهای مستعار «سعیدی» و «ستخر» (مخفف ستوان توپخانه، خسرو روزبه)، (۱ شهریور ۱۲۹۴، سامن ملایر – ۲۱ اردیبهشت ۱۳۳۷) ستوان کمونیست، ریاضیدان، نویسنده، متخصص نظامی و استاد دانشکده افسری و از اعضای سازمان نظامی و مخفی حزب توده و مسئول شعبه اطلاعات کل آن بود. او را میتوان یکی از جنجالبرانگیزترین چهرههای جنبش کمونیستی در ایران نامید. روزبه، نویسنده چندین کتابچه آموزش شطرنج و جنگافزارهای توپخانهای بود و تألیفات او دربارهٔ خمپاره و توپ، سالها به عنوان کتاب درسی مدارس نظامی تدریس میشد. او به همراه آرداشس اُوانِسیان، نخستین فرهنگ واژگان سیاسی در ایران را به رشته تحریر درآورد. او در سال ۱۳۳۶ دستگیر شد و یک سال پس از آن به اعدام محکوم و تیرباران شد.
قسمتی از کتاب ارادت کورکورانه:
جناح آلمانوفيل هیئت حاکمه ایران برای سازماندهی و هماهنگی فعالیتهای خود بر ضد متفقین و یاری رساندن به ستون پنجم آلمان در ایران به رهبری فرانتس مایر و رومن گاموتا مخفیانه تشکلی با عنوان «حزب کبود» به رهبری حبیب الله نوبخت (نماینده مجلس شورای ملی) ایجاد کرد. رهبران حزب کبود در پی فراگیر ساختن این حزب نبودند، هدف فعالیت عمده آنان، سازماندهی افسران و درجه داران آلمان دوست در نیروهای مسلح، هماهنگی فعالیتهای خرابکارانه، جاسوسی، ایجاد شورش و بلوا در نقاط مختلف کشور و فعالیت مشترک با مأمورین آلمانی و یاری آنان بود.
یکی از ماموریتهای این حزب نجات دو چترباز آلمانی فرود آمده در ورامین و پنهان کردن آنها در تهران بود. در این مأموریت سروان يوسف مرتضوی شرکت داشته است. که پس از خروج از حزب کبود جریان را برای روزبه تعریف میکند. مسئولیت شبکههای حزب کبود در ارتش بر عهده سرهنگ دوم حسین منوچهری بود. که بعدها نام خود را به بهرام آریانا تغییر میدهد. و در دهه ۳۰ با عنوان سرلشکر آریانا به فرماندهی ارتش نیز میرسد. ابوالحسن عباسی، بهرام دانش، احمدرصدی، عبدالحسین آگاهی، علی اصغر احسانی، یوسف مرتضوی و… در آن عضویت داشتند.
احمدی –
بسیار کتاب جالب توجهی بود.با اینکه خسرو روزبه چهره شناخته شده حزب توده بود اما تاکنون داستان زندگی او روایت نشده بود.روایت گیرایی بود
آشتیانی –
بسیار خوب و روان.خلاصه و مفید.بدون موضع گیری خاص.ارزش خواندن داشت