کیمیای محبت

کیمیای محبت

عبير صالح خدا، رجبعلی نکوگویان، مشهور به «شيخ» و «شیخ رجبعلی خیاط»، در سال ۱۲۶۲ هجری شمسی، در شهر تهران، دیده به جهان گشود. پدرش «مشهدی باقر»، پیشه وری ساده بود. هنگامی که رجبعلی هفت ساله بود، پدرش از دنیا رفت و او را که از داشتن خواهر و برادر تنی بی بهره بود، تنها گذاشت. رجبعلی که با مادرش زندگی می کرد، از همان هفت سالگی، مجبور بود برای اداره زندگی، کار کند و هیچ وقت نتوانست به مکتب خانه برود و پای درس بنشیند.

از دوران کودکی شیخ، بیش از این، اطلاعی در دست نیست؛ اما او خود، از مادرش چنین نقل کرده است: موقعی که تو را در شکم داشتم ، شبی پدرت – که آن ایام، در مغازه کبابی کار می کرد ، کباب درسته به خانه آورد. خواستم بخورم ، که دیدم تو به جنب و جوش در آمدی و با پا بر شکمم میکوبی . احساس کردم که از این غذا نباید بخورم . دست نگه داشتم و از پدرت پرسیدم که : هر شب ، باقی مانده کباب جلوی مشتری ها را به خانه می آوردی. چه شد که امشب ، كباب درسته آورده ای؟ پدرت گفت: حقیقت ، این است که اینها را بدون اجازه آورده ام. من هم از آن غذا نخوردم.