آینده حیات

آینده حیات

درباره نویسنده ادوارد ا ویلسون:

ادوارد ا ویلسون (Edward O. Wilson) نویسنده کتاب آینده حیات،  زیست‌شناس، استاد دانشگاه و پژوهشگر محیط زیست آمریکایی است. ویلسون عضو هیئت مدیره سازمان حفاظت از طبیعت، سازمان کانزرویشن اینترنشنال و موزۀ تاریخ طبیعی آمریکاست. او سال 1929 به دنیا آمد. ویلسون در دانشگاه هاروارد تحصیل در رشته زیست‌شناسی را تا مقطع دکتری ادامه داد. همچنین وی پس از دریافت دکترای خود در سال 1955 تا سال 1997در همین دانشگاه تدریس کرد. ادوارد ویلسون استاد پژوهشگر پلرینو و سرپرست افتخاری بخش حشره‌شناسی و موزۀ جانورشناسی تطبیقی دانشگاه هاروارد است.

او تاکنون موفق به دریافت جوایز معتبری شده است. کتاب دربارۀ طبیعت انسان سال 1978و کتاب مورچه سال 1990 برندۀ جایزۀ پولیتزر شد. جایزۀ کرافورد از آکادمی سلطنتی علوم سوئد، جایزۀ بین‌المللی زیست‌شناسی ژاپن و جایزۀ بین‌المللی ردۀ علم ملک فیصل از عربستان از دیگر جوایز او هستند. ویلسون همچنین به دلیل کوشش‌ها و اقدامات ارزشمندش در زمینۀ محافظت از محیط زیست موفق به دریافت مدال طلای صندوق جهانی طبیعت و مدال آدوبان جمعیت ملی آدوبان شده است. او علاوه بر جوایز موفق به دریافت عناوین افتخاری نیز بوده است.

درباره کتاب آینده حیات:

آیا تا به حال به طبیعت و گونه‌های در حال انقراض جانوری در زمین فکر کرده‌اید؟ به حفاظت از طبیعت و تخریب‌ها و دخالت‌های بشر چطور؟ آیا آبها و منابع طبیعی با دخالت‌های بشر تغییرات مهمی در زیست کره ایجاد می‌کنند؟ دره‌های خشک، یخ‌های در حال ذوب شدن، انقراض گونه‌های گیاهی و جانوری مدت‌هاست که توسط دوستداران و پژوهشگران محیط زیست به ساکنان کرۀ زمین هشدار داده می‌شود. کتاب «آیندۀ حیات» نوشته ادوارد اُ. ویلسون به گروه‌های در حال انقراض در طبیعت همچنین حفاظت و تخریب محیط زیست و ارزشمندی کرۀ خاکی پرداخته است.

کتاب انواعی از گونه‌های جانوری و فعالیت‌ها و جغرافیای زیست‌شناسی آنها را مورد بررسی قرار می‌دهد. ویلسون می‌نویسد: «باور بر این است که بیش از نیمی از گونه‌های گیاهی و جانوری جهان در جنگل‌های بارانی استوایی وجود دارند. اکثر رکوردهای جهانی تنوع زیستی مربوط به این گلخانه‌های طبیعی است…» در طیف دیگر تنوع‌زیستی یعنی دره‌های خشک فهرست جالبی از گونه‌ها جانوری دیده می‌شوند که شگفت‌انگیزند. حیات دره‌های خشک، اکوسیستم‌های میکروبی، پوشش‌های گیاهی و جانوری مستقل و شواهد علمی از جمله مواردی هستند که ویلسون در کتاب به آنها اشاره کرده است.

کتاب به دانش محیط زیست خواننده و حفاظت از طبیعت کمک می‌کند همچنین خاستگاه گونه‌های جانوری و گیاهی و مشاهدات علمی را شرح می‌دهد. کتاب با توجه به ارزش سیاره زمین آینده طبیعت و تخریب‌های آن را بررسی می‌کند. فهرست کتاب عبارت است از: «دوردست‌ترین نقاط زمین»، «گلوگاه»، «آخرین ایستادگی طبیعت»، «قاتل روی سیارۀ زمین»، «ارزش زیست کره چقدر است؟»، «به خاطر عشق به حیات»، «راهکار» و «پی‌گفتار: نامه‌ای به هنری دیوید ثورو».

قسمتی از کتاب آینده حیات:

تصور کنید اتوتروف‌هایی مشابه اتوتروف‌های روی زمین بدون استفاده از نور خورشید به وجود آمده باشند. آیا امکان دارد آن‌ها در این تاریکی شدید و مطلق باعث به وجود آمدن انواعی از جانوران شده باشند؟ این مسئله، تصویر گونه‌هایی شبیه سخت‌پوستان را در ذهن تداعی می‌کند که از طریق پالایش و غربال میکروب‌ها و جانورانی بزرگ‌تر شبیه ماهی تغذیه می‌کنند که آنها نیز به نوبۀ خود جاندارانی شبیه سخت‌پوستان را شکار می‌کنند. اکتشافی جدید روی سیارۀ زمین حاکی از آن است که امکان وقوع چنین تکوینِ مستقل اشکال پیچیدۀ حیات وجود دارد. غار موویل در کشور رومانی بیش از 5.5 میلیون سال پیش، مهر و موم شد و کسی اجازۀ ورود به آن را نداشت.

از قرار معلوم این غار طی آن دوران از طریق ترک‌های ریز صخره‌های فوقانی اکسیژن دریافت می‌کرد اما هیچ نوع مادۀ آلی ـ یعنی ماده‌ای که معمولا به واسطۀ گیاهان و جانورانی ایجاد می‌شود که در جهان بیرون غار در معرض نور خورشید هستند ـ در این غار وجود نداشت. اشکال معین حیات در بیشتر غارهای سراسر جهان حداقل بخشی از انرژی خود را از فضای بیرون غار جذب می‌کنند، اما ظاهرا این امر در مورد غار موویل صدق نمی‌کند و احتمالا پیش از این نیز صدق نمی‌کرده است. انرژی پایه در این غار، باکتری‌های اتوتروفی هستند که به سوخت‌وساز سولفید هیدروژن صخره‌ها می‌پردازند….

مطالعات انجام شده در زمینۀ توزیع و پراکندگی حیات، چند الگوی بنیادین از نحوۀ تکثیر گونه‌ها و کنارهم قرارگیری آن‌ها در اکوسیستم‌های دوردست سیارۀ زمین را نشان داده‌اند. اولین و ابتدایی‌ترین مورد از الگوهای مذکور این است که هرجا، چه روی سطح چه در عمق، حیات وجود داشته باشد، باکتری‌ها و آرکی‌ها نیز حضور دارند. الگوی دوم این است که آغازیان و بی‌مهره‌گان بسیار کوچک، حتی اگر کوچک‌ترین فضایی وجود داشته باشد که بتوانند در آن وول بخورند یا بچرخند و شنا کنند، در آن نفوذ می‌کنند و به شکار میکروب‌ها و یکدیگر می‌پردازند.