آشفتگی سیاسی

آشفتگی سیاسی (شبکه‌های اجتماعی مجازی چگونه به کنش‌های جمعی شکل می‌دهند؟)

درباره کتاب آشفتگی سیاسی:
آیا شبکه‌های اجتماعی(مانند توییتر و فیس‌بوک) تاکنون عملاً خادم گفتگو و دموکراسی بوده‌اند یا در سیاست آشوب و تلاطم آفریده‌اند؟
جهان سیاسی در شبکه های اجتماعی بیش از حد ناهمگون، بسیار فردگرا، پر از هرج و مرج و نامناسب برای گفتگو به منظور احیای حوزه عمومی است.
این توصیفی است که نویسندگان کتاب آشفتگی سیاسی در رابطه با جهان سیاسی در شبکه‌های اجتماعی دارند. واقعیت آن است که اینترنت و شبکه‌های اجتماعی مجازی امروزه تأثیر روزافزونی بر زندگی بشری دارند و بر سیاست، اقتصاد و فرهنگ جوامع تاثیرات شگرفی از خود به جای گذاشته‌اند. می‌توان گفت که پس از انقلاب تلفن‌های هوشمند و با رشد و توسعه شبکه‌های اجتماعی مجازی، ماهیت کنش سیاسی دچار تحولات فراوانی شده است. از جمله این تحولات می توان به نحوه شکل‌گیری کنش‌های جمعی اشاره کرد. امروزه به واسطه توسعه شبکه‌های اجتماعی مجازی، کنش جمعی ماهیتی آنلاین نیز پیدا کرده است و بسیاری از کنش‌های جمعی مانند تظاهرات و شورش های خیابانی، که در فضای آفلاین شکل می‌گیرد، ریشه در فضای آنلاین دارد و از آنجا آغاز می‌شود.
آشفتگی سیاسی در ۸ فصل سامان یافته است. در فصل نخست به ظهور اینترنت و تأثیرات آن بر جنبش‌های اجتماعی در ۲ دهه ابتدایی سده ۲۱ میلادی پرداخته شده و اهمیت اینترنت را در شکل‌گیری بر این کنش‌ها توضیح داده است.
فصل دوم با عنوان «مشارکت‌های سیاسی کوچک» با رجوع به نظریات مختلف به این مساله پرداخته است که با ظهور اینترنت و شبکه‌های اجتماعی مجازی چه نوع کنشگری جدیدی متولد شده و تفاوت آن با کنشگری سنتی در چیست. نویسندگان کتاب معتقدند که انواع جدید کنشگری، باعث به محاق رفتن کنشگری‌های سنتی نظیر عضویت در سازمان‌های سیاسی شده است.
فصل‌های سوم و چهارم این کتاب با بررسی حجم وسیعی از دادخواست‌های آنلاین (petition) به این پرسش، پاسخ می‌دهند که چه عواملی در موفقیت یا شکست یک کمپین مجازی مؤثر هستند و اطلاعات آنلاین و بلادرنگ موجود حول هر کمپین، چه تأثیری بر میزان مشارکت در آن می‌گذارد. آن‌ها همچنین به نقش رؤیت‌پذیری افراد در فضای مجازی نیز می‌پردازند و معتقدند این موضوع باعث می‌شود تا احتمال کنشگری افراد در فضای آنلاین بیشتر باشد.
در فصول ششم و هفتم، نویسندگان کتاب به بررسی سازوکارهای موجود در شکل‌گیری یک کمپین می‌پردازند و با روان‌شناسی افراد، رفتار آن‌ها را در پیوستن به یک کمپین یا سکوت در برابر آن بررسی می‌کنند. آن‌ها در فصل ششم کتاب با عنوان «اهمیت شخصیت» ادعا می‌کنند که برای ارزیابی احتمال مشارکت افراد در یک کمپین آنلاین، ویژگی‌های روان‌شناختی آن‌ها مهمتر از ویژگی‌های جمعیت‌شناختی آن‌هاست. در فصل هفتم نیز، نویسندگان به این پاسخ پرسش می‌دهند، کنش جمعی چگونه شکل می‌گیرد و اطلاعات اجتماعی موجود درون شبکه‌ها و رؤیت پذیری افراد درون آن چه تأثیری بر شکل گیری یک فعالیت جمعی می‌گذرد.

قسمتی از کتاب آشفتگی سیاسی:
در ۲۱ ژوئن سال ۲۰۱۳ روزنامه پیش روی برزیلی در واکنش به اعتراضات گسترده در بیش از صد شهر با این تیتر منتشر شد: «در شهر، همه به همه چیز اعتراض دارند». تظاهرات در قالب اعتراض به افزایش هزینه‌های حمل و نقل عمومی بود اما پس از مدتی به طیف وسیعی از مسائل عمیق در جامعه برزیل گسترش یافت: نابرابری، فساد، نبود خدمات عمومی و هزینه‌های پیوسته کشور بابت تعهد نسبت به میزبانی بازی‌های المپیک ۲۰۱۶ و جام جهانی فوتبال ۲۰۱۶. در کمال تعجب، این جنبش ظاهرا بدون هیچ گونه سازماندهی هماهنگ شده بود. تظاهرات کنندگان اجازه نمی‌دادند که پرچم احزاب سنتی در راهپیمایی‌های اعتراضی به اهتزاز در بیاید و شعار می‌دادند: «اتحاد مردم نیازی به احزاب ندارد. زمانی که رئیس جمهور، دیلما روسف خواستار دیدار با رهبران معترضین شد، به او گفتند که «هیچ رهبری وجود ندارد»؛ این به آن معنی نیست که چنین نوع عملی، سازماندهی نشده بود. بلکه بسیار فراتر از آن، این اعتراضات با استفاده از شبکه‌های اجتماعی و سایر پلتفرم‌های اینترنتی هماهنگ شده بود که به کاربرانشان اجازه تولید محتوا و هم رسانی آنها را می‌دهد. با این روش، شهروندانی که سلاح اصلی شان توانایی ارتباط و هماهنگی در سطحی گسترده است، دولت‌ها را به چالش می‌کشند.