فاطمه کمالی

یک جای کار می‌لنگید، یک جای حرف‌ها، عاشقانه‌ها و یک جای آغوش‌ها، بوسه ها، یک جای مولانا خوندن‌ها و شاید تمام این مرد آشفته می‌لنگید که هنوز نگاهم، شش دانگ حواسم و تتمه‌ی قلب در حال جون دادنم پی خمیدگی شونه‌هاش بود، پی تاب و قرار فراری از نگاهش و پی لب‌هایی که مدام برای گفتن حرفی باز می‌شد اما...