چگونه آپولو هوا کنیم
درباره نویسنده جیم لانگونسکی:
جیم لانگونسکی (Michio Kaku) نویسنده کتاب چگونه آپولو هوا کنیم، با نام کامل جیمز مایکل لانگونسکی، متولد 1951 دانشمند، مخترع، نویسنده و مدرس آمریکایی است که به دلیل مشارکت در اختردینامیک و طراحی ماموریت فضایی شناخته شده است. او پس از کار به عنوان طراح مأموریت فضایی در آزمایشگاه پیشرانش جت (JPL) برای ناسا، از سال 1988 به عنوان استاد در دانشکده هوانوردی و فضانوردی دانشگاه پوردو خدمت کرده است.
درباره کتاب چگونه آپولو هوا کنیم:
برنامههای فضایی، مأموریتهایی پیچیده و دقیق هستند. عملیاتهایی با احتمالات زیاد و قطعیت کم. از شکل گرفتن ایده تا طراحی عملیات و پرتاب موشک و بازگشت فضاپیما، همهچیز باید بهدقت بررسی و اجرا شود. این مسیر پرچالشی است و کوچکترین خطایی میتواند به شکست عملیات و از بین رفتن سرمایه منجر شود و گاهی هم ممکن است به قیمت سلامتی و حتی جان فضانوردان تمام شود. اما چطور میتوان چنان پروژههای بزرگ و حساسی را بهدرستی بهپیش برد؟ طبیعتاً مهندسی نقش مهمی در این فرآیند دارد، اما همهچیز نیست. واقعیت این است که خیلی وقتها، بیشتر از علم مهندسی، این مهندسان هستند که اهمیت دارند.
آنها هستند که با شیوهی تفکر منحصربهفردشان و رویکرد حل مسألهای که دارند، ایدهها را مییابند، به استقبال چالشها میروند و راهحلها را پیدا میکنند. جیم لانگوسکی که از مهندسین قدیمی ناسا است، کاملاً به این نظریه اعتقاد دارد. او در کتاب چگونه آپولو هوا کنیم! به ما نشان میدهد که این نوابغ چطور فکر میکنند و مسألهها را حل مینمایند. البته این کتاب برای مهندسان نیست، بلکه بیشتر در ستایش طرز تفکر آنهاست. لانگوسکی با لحنی شوخ و به دور از پیچیدهگویی، به ما میآموزد که چطور از رویکرد آنها در زندگی شخصی و حرفهایمان استفاده کنیم تا مثل آنها بتوانیم عجیبترین ایدهها را به پروژههایی بلندپروازانه تبدیل نماییم.
گرچه مأموریتهای فضایی بسیار پیچیده هستند ولی مهندسین این پروژهها اصلاً پیچیده فکر نمیکنند. درواقع کاملاً برعکس، آنها سعی میکنند تا حد ممکن همهچیز ساده باشد. سادگی رمز موفقیت و یکی از اصول اجتنابناپذیر این نوابغ است. جیم لانگوسکی در پروژههای متعدد ناسا حضور داشته و از نزدیک رفتار خیلی از دانشمندان را دیده. او دریافته که آنها چند تکنیک ساده برای تفکر دارند و با همین چند تکنیک بزرگترین، گرانترین و خطرناکترین مأموریتهای دنیا را با موفقیت انجام میدهند. او در کتاب چگونه آپولو هوا کنیم! این هفته قاعده یا به قول خودش راز را اینگونه بیان میکند: رؤیاپردازی، قضاوت، پرسش، چک کردن، ساده کردن، بهینهسازی و اجرا.
بله! مأموریتهای تاریخی آپولو 11، کنجکاوی، وویجر و… همه با همین شیوه به سرانجام رسیدند. به نظر لانگوسکی همهچیز با رؤیاپردازی شروع میشود، احمقانهترین ایدهها از احمقانهترین جاها به ذهن دانشمند خطور میکند: فیلمهای درجه ب علمی تخیلی یا کتابهای عامهپسند و زرد. دانشمندان از همین ایدههای عجیب و دورازذهن الهام میگیرند و سعی میکنند پس از بررسی، اجرایش کنند. حرف اصلی لانگوسکی در این کتاب همین است: میکوشد به ما بیاموزد رؤیاپرداز باشیم و بدون ترس از هر چیزی الهام بگیریم، ایدههایمان را بهدرستی ارزیابی کنیم، تا حد ممکن ساده و کاربردیاش کنیم و درنهایت اجرایش نماییم.
قسمتی از کتاب چگونه آپولو هوا کنیم:
اگر مطمئن بودید که در هیچ کاری شکست نمیخورید، دست به چه کاری میزدید؟ پس ترسهای خود، واقعیتها، احمق یا دیوانه به نظر رسیدن را فراموش کنید، و تواناییتان در رؤیاپردازی را محک بزنید. آلبرت اینشتین گفته است که تخیل از دانش مهمتر است. چرا دانشمندی مثل او باید مطلبی تا این حد متضاد با حقیقتطلبی علمی بیان کرده باشد؟ برای رهاکردن تخیلش. برای کنارگذاشتن ترسش از اشتباه کردن و رؤیاپردازی درباره ساختارهای احتمالی کیهان. درباره چه چیزهایی باید رؤیاپردازی کرد؟
دانشمندان فضایی جواب خودشان را دارند. آنها عاشق رمانها و فیلمهای علمی – تخیلی هستند: داستانهایی درباره سفر به مریخ، مشتری، آلفا سنتوری یا کهکشان آندرومدا؛ داستانهایی درباره تماس با غیر زمینیها، هیولاهای شاخدار، روباتهای هوشمند و مورچههای عظیمالجثه یا عنکبوتها یا ملخها و یا گوریلها.
کتابهای موردعلاقه آنها نوشتههای ادبی نیست. فیلمهای مورد علاقهشان نمونههای خوبی از فیلمهای درجهدو هستند. فکر میکنید این مطالب چه حقیقتی را درباره دانشمندان فضایی نشان میدهد؟ بله، آنها نمیترسند از اینکه در نظر دیگران احمق جلوه کنند. یک دانشمند فضایی که وظیفه هدایت از دور کاوشگر فضایی را تا مرزهای بیرونی منظومه شمسی برعهده دارد، چطور میتواند از فیلم سفر به ماه، محصول 1950 با آن طرح کودکانه، دیالوگهای خشک و جلوههای ویژهٔ افتضاح لذت ببرد؟
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.