فرازمینیها
درباره نویسنده جیم الخلیلی:
جیم الخلیلی (Jim Al-Khalili) نویسنده کتاب فرازمینیها، (زاده‌ی 20 سپتامبر 1962 بغداد، عراق) یک فیزیک‌دان نظری، نویسنده و برنامه‌ساز علمی اهل انگلستان است. او دارای کرسی آموزش عمومی برای عامه در دانشگاه ساری (University of Surrey) است. جیم الخلیلی از یک مادر مسیحی پروتستان و یک پدر عرب شیعه در بغداد زاده شده، و از نوجوانی تا کنون مقیم بریتانیا است. وی به لحاظ فکری خودش را “بی‌خدا”(آتئیست) عنوان می‌کند.
الخلیلی مجری دائم و مجری برنامه‌های علمی در رادیو و تلویزیون بی بی سی است و یک مفسر درباره علم در سایر رسانه‌های انگلیس است. در سال 2014، الخلیلی توسط شورای تحقیقات مهندسی و علوم فیزیکی انگلستان (EPSRC) به عنوان رهبر RISE (شناخت دانشمندان و مهندسان الهام بخش) معرفی شد. وی بین ژانویه 2013 و ژانویه 2016 رئیس اتحادیه اومانیست‌های انگلیس بود.
درباره کتاب فرازمینیها:
نظریات متعددی درباره‌ی موجودات فرازمینی مطرح شده‌اند و بسیاری از آنها بر این باورند که باید از وجود فرازمینیها آگاه شویم، چرا که ممکن است تهدید بزرگی برای زندگی و زیستگاه ما، کره‌ی زمین، به حساب بیایند. در میان این نظریات، یکی از برجسته‌ترین‌ها، گفته‌ی استیون هاوکینگ است که اعداد و ارقام و وسعت گستره‌ی هستی را منطقی‌ترین دلیل وجود موجوداتی غیر از زمینی‌ها می‌داند. مقالاتی که در کتاب فرازمینیها گردآوری شده‌اند، جنبه‌های مختلف این امر را بررسی می‌کنند و دیدگاه‌های علمی مطرح شده در این زمینه را شرح می‌دهند، تا پاسخی برای سوالات متعدد ما باشند.
از طرفی، با ظهور مفاهیم هوش مصنوعی و گسترش آن، این ایده مطرح شده که ممکن است فرازمینیها، از هوشمندی مصنوعی برخوردار باشند و هوش مصنوعی ممکن است قبلاً در جای دیگری نفوذ کرده باشد. در سال 2015، مؤسسه‌ی جست‌وجوی هوش فرازمینی به دنبال سرمایه‌گذاری برای کشف حیات هوشمند در کهکشان‌ها بود و از طرفی استیون هاوکینگ هم این موضوع را اعلام کرده بود که باید «در جایی غیر از زمین به دنبال حیات بگردیم. مهم است که بدانیم در این تاریکی تنها هستیم یا نه».
بنابر همین مسئله، پژوهش‌های متعددی در این حوزه صورت گرفته و بسیاری از دانشمندان سعی در یافتن پاسخی برای سوالات همیشگی بشر داشته‌اند و توانسته‌اند این موضوع را تا حدودی روشن کنند. چرا که همانطور که یان استوارتِ ریاضی‌دان اشاره می‌کند، تفکر ما در مورد اینکه زندگی فرازمینیها چگونه می‌تواند باشد، اهدافی بزرگ‌تر و عمیق‌تر از سرگرمی و رفع کنجکاوی را دنبال می‌کند. او معتقد است موجودات فرازمینی مانند آینه‌ای عمل می‌کنند که در آن می‌توانیم مشکلات خود را بررسی کنیم و نحوه‌ی برخورد ما با این موجودات بیگانه و واکنشی که نسبت به حضور آنها داریم، چیزهای زیادی را در مورد خودمان آشکار می‌کند.
قسمتی از کتاب فرازمینیها:
ما این روزها درک خوبی از تکامل و مدارک بسیار زیادی از فسیل‌ها داریم، که در کنار دانش ژنتیک، تصویری از چگونگی تحول حیات در زمین در اختیار ما قرار می‌دهد. اسرار فراوانی باقی مانده است، اما ما دربارهٔ نزدیک‌ترین اجداد خود چیزهای زیادی می‌دانیم: پیدایش دوپایان و همهٔ عواملی که به واسطهٔ آنها به چیزی که الان هستیم تبدیل شده‌ایم. اینکه تصور کنیم در سیاره‌های دیگر، تکامل منجر به ایجاد گونه‌ای می‌شود که به لحاظ ظاهری دقیقاً شبیه ما است، تصوری ساده‌لوحانه است.
ما به‌راستی نمی‌دانیم چرا صاحب دو پا شدیم، درحالی‌که تقریباً هیچ‌یک از حیوانات زمینی چنین نیستند، اما می‌توانیم فرض کنیم این ویژگی ما به دلیل سازگاری با طیف وسیعی از شرایط پیچیدهٔ محیطی است، به‌ویژه به منظور تجهیز گونه‌ها برای زندگی در گرم‌دشت‌ها، با کارایی بیشتری در حرکت، به جای تاب خوردن روی درخت‌ها. اگر زمین دوباره راه‌اندازی شود و داستان پیدایش دوباره از نو تکرار شود، تنها با تغییر چند متغییر کوچک، دیگر ما هم وجود نخواهیم داشت. حتی یک مورد به‌ظاهر بی‌ربط مانند شیبِ محور زمین نیز نقشی اساسی داشته است.
شیب ۲۳ درجه که موجب پیدایش فصل‌ها شده، در اثر برخورد سنگی به اندازهٔ مریخ با زمین نوزاد به وجود آمده و تکه‌ای از آن را به شکل ماه جدا کرده است. تصور کنید اگر این سنگ به زمین برخورد نمی‌کرد، شیبی به وجود نمی‌آمد و فصل‌ها و ماه و جزر و مد نیز در کار نبودند. در این صورت، زمین وضعیت آب و هوایی متفاوتی داشت، تغییرات اقلیمی طی زمان متفاوت بودند و اجداد تکاملی ما به‌کلی متفاوت می‌شدند.
تصور کنید اگر شهاب‌سنگی به پهنای یک کیلومتر در آسمان دورهٔ کرتاسه در آنچه اکنون خلیج مکزیک کنونی است ظاهر نشده بود، و انقراضی در ابعاد عظیم که منجر به نابودی دایناسورها و انواع گونه‌های دیگر شد اتفاق نیفتاده بود، اجداد پستاندار کوچک ما نمی‌توانستند نشوونما کنند. تصور کنید اندازهٔ آن سنگ نیم کیلومتر بود و تنها نیمی از دایناسورها منقرض می‌شدند. در این صورت، آیا ما اکنون به همین صورت بودیم؟ پاسخ قطعاً منفی است. شکل ظاهری ما اجتناب‌ناپذیر نبود ـ این تنها یک تصادف کیهانی است.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.