شوروی ضد شوروی

شوروی ضد شوروی

درباره نویسنده ولادیمیر واینوویچ:

ولادیمیر نیکولایویچ ووینویچ (26 سپتامبر 1932 – 27 ژوئیه 2018)، نویسنده روسی و مخالف شوروی سابق بود. از مشهورترین آثار وی می‌توان به حماسه طنز “زندگی و ماجراهای فوق العاده شخصی ایوان چونکین” و مسکو 2042 اشاره کرد.پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی در سال 1990، او همچنان به عنوان یک منتقد صریح سیاست روسیه تحت حکومت ولادیمیر پوتین ادامه داد.

درباره کتاب شوروی ضد شوروی:

آتلانتیک مانتلی: آثار واینوویچ فوق‌العاده هوشمندانه، تلخ، توأم با طنز انتقادی و مایه‌های انسانی است.
اشپیگل: اگر ما به یک یادآوری از سقوط جامعه و حکومت شوروی نیاز داشته باشیم، باید مشاهدات شخصی ولادیمیر واینوویچ را از این حکومت و جامعه‌ای که دهه‌ها پایید بخوانیم.
جان سی. کمپبل: رمان‌نویـس برجسـتهٔ روس، ولادیمیـر واینـوویچ کتـاب نیـش‌دار و گزنده‌ای در بارهٔ زندگی در شوروی، رهبران حزب، کارگزاران حزب، نویسندگان، سانسورچی‌ها و از همه مهم‌تر مردم معمولی شوروی نوشه‌ است. کتاب آکنده از حکایت‌ها، تجربیات و مشاهدات شخصی نویسنده است که با طنز تند همیشگی او آمیخته شده.
لوس آنجلس تایمز: رمان‌نویس مشهور روسیه در کتاب تازه‌اش که مجموعه‌ای از مقالات و داستان‌های کوتاه است، زنـدگی و زمانـه‌اش در دوران کمونیسم را به زیر ذره‌بین برده تا ما را با همهٔ تضادها و محدودیت‌های این دوران آشنا کند.

این کتاب درباره وضعیت شوروی در سال‌های پایانی عمر این حکومت است. «شوروی ضدشوروی» مجموعه‌ای از مقالات، مطالب و داستان‌های کوتاه درباره موضوع کتاب است. این کتاب درباره زندگی در شوروی دوران برژنف و خروشچف است و برای کسانی که می‌خواهند هرچه بیشتر با ساز و کار زندگی در جامعه (حکومت) رو به فروپاشی آشنا شوند، مفید می‌باشد. همچنین این کتاب برای کسانی که تاریخ کمونیسم و  شوروی را دنبال می‌کنند می‌تواند مفید باشد.  

قسمتی از کتاب شوروی ضد شوروی:

یک زمانی تابستان‌ها را در داچایی، در بیرون از شهر مسکو می‌گذراندم. در آن ایام وقت گذرانی، جدای از مقداری کار نوشتنی و تلاش ناموفق برای پرورش سبزیجاتی از قبيل تربچه قرمز، مشغول بررسی و مشاهده پاره‌ای از اشکال گوناگون حیات شدم.
در محوطه داچای ما، یک بشکه آهنی وجود داشت که نصفش پر از آبی بود که از مدت‌ها پیش راکد و ساکن باقی مانده بود. سطح آب بشکه تقریبا همیشه ثابت بود و دلیلش هم تناوب منظم روزهای آفتابی و بارانی بود. طی تابستان، سروکله نوعی از سوسک‌های شناگر در آب راکد و آلوده بشکه پدیدار می‌شد. سوسک‌ها از سطح آب خیز برمی‌داشتند و به اعماق آب شیرجه می‌زدند. آنها ظاهرا در پی صید طعمه‌هایی بودند که من قادر به دیدنشان نبودم. زندگی این سوسک‌ها به نظرم خیلی مرموز می‌آمد. از خودم می‌پرسیدم زمستان‌ها که بشکه یخ می‌بندد، این سوسک‌ها یا لاروهایشان چطوری زنده می‌مانند؟ آنها در زمستان از چه چیزی تغذیه می‌کنند و راز زنده ماندنش چیست؟ واقعیت این بود که سوسک‌ها، به رغم سرمای وحشتناک زمستان، زنده مانده و یک جورهایی زاد و ولد کرده و با خوردن چیزهایی که من نمی‌دانستم چیست، به حیات خودشان ادامه داده بودند. اما چه می‌شد اگر سوسک‌ها توان اندیشیدن پیدا می‌کردند؟ آن‌ها در این صورت، دنیای اطرافشان را چگونه…