کامپیوتر و مغز

کامپیوتر و مغز

درباره نویسنده جان فون نویمان:

جان فون نویمان (John von Neumann) نویسنده کتاب کامپیوتر و مغز، (1903-1957) از بزرگ‌ترین نوابغ قرن بیستم است، با اکتشافات و ابداعاتی مهم و تأثیرگذار در حوزه‌های متعددی از ریاضیات و فیزیک و علومِ کامپیوتر. جان فون‌نویمان به‌خاطر ابداع نظریه‌ی بازی‌ها و کارش در پروژه‌ی ماشین محاسبه‌ی الکترونیک در مؤسسه‌ی مطالعه‌ی عالی پرینستن شهرت داشت. او در تکوین کامپیوتر به مفهوم امروزین آن نقشی اساسی داشته است،

درباره کتاب کامپیوتر و مغز:

کامپیوتر و مغز کتابی ناتمام به قلم جان فون‌نویمان است که اولین بار در سال ۱۹۵۸ چاپ و روانه بازار کتاب شد. فون‌نویمان که یکی از چهره‌های مهم در حوزه علوم کامپیوتر و از بزرگترین ریاضیدانان قرن بیستم بود، در این کتاب تشابهات میان دستگاه‌های محاسباتی و مغز انسان را مورد بررسی قرار می‌دهد.

این دانشمند که از جمله خدمات او به حوزه علوم، ریاضیات و مهندسی می‌توان به صورت‌بندی بنیادهای معماری کامپیوترهای امروزی اشاره کرد، در این کتاب نتیجه‌گیری می‌کند که مغز عملیات خود را هم به صورت دیجیتال و هم آنالوگ انجام می‌دهد و زبان آماری مخصوص به خود را دارد.

از بازی روزگار، آخرین اثر یکی از درخشان‌ترین ریاضیدانان سده بیستم و یکی از پیشگامان عصر کامپیوتر، بررسی خود هوش بود. انگیزه تالیف این کتاب تنظیم سلسله سخنرانی‌هایی برای دانشگاه ییل بود، اما به دلیل آسیب‌های ناشی از سرطان، جان فون نویمان هرگز این سخنرانی‌ها را ارائه نکرد و پیش‌نویسی که قرار بود سخنرانی‌ها بر مبنای آن صورت گیرد کامل نشد. این کتاب به هر حال پیشگویی درخشان و پیامبرانه از چیزی است که من دلهره‌آورترین و مهم‌ترین پروژه انسانیت به حساب می‌آورم.

محتوای کتاب کامپیوتر و مغز به دو بخش اصلی تقسیم می‌شود: بخش اول به فرآیندها ،سازوکارهای کنترل و دیگر ویژگی‌های کامپیوتر می‌پردازد و بخش دوم روی عضوی به نام مغز تمرکز دارد. در این بخش سیستم عصبی انسان به صورت سازمان یافته با کامپیوتری که در زمان نگارش کتاب پیشرفته‌ترین نمونه در نوع خود بود، مقایسه می‌شود. فون نویمان در ادامه با توجه به این مقایسه، درباره نقش کد و زبان نتیجه‌گیری‌ می‌کند. این نتیجه‌گیری‌ها جذاب‌ترین بخش کتاب کامپیوتر و مغز هستند چون نویسنده در خلال آن‌ها به مسائلی می‌پردازد که تا آن زمان در علم سایبرنتیک مجهول مانده بودند.

قسمتی از کتاب کامپیوتر و مغز:

تپ‌های عصبی را می‌توان به روشنی همچون نشانگرهایی (دو مقداری) در نظر گرفت…: فقدان تپ نشان‌دهنده یک مقدار است (برای مثال، رقم دودویی ۰)، و حضور آن نشان‌دهنده مقداری دیگر (برای مثال، رقم دودویی ۱). البته، این موضوع باید همچون یک رویداد بر روی اکسون مشخص تفسیر شود (یا، کمابیش، بر روی تمامی اکسون‌های یک نورون مشخص)، و شاید در رابطه زمانی خاصی با سایر رویدادها و در این صورت به عنوان نشانگر (رقم دودویی ۰ یا ۱) در نوعی نقش منطقی خاص تفسیر می‌شود.