جاسوس اولشخص
درباره نویسنده سم شپرد:
سم شپرد (Sam Shepard) نویسنده کتاب جاسوس اولشخص، با نام کامل ساموئل شپرد راجرز چهارم (Samuel Shepard Rogers IV) (زاده ۵ نوامبر ۱۹۴۳ – درگذشتهٔ ۲۷ ژوئیه ۲۰۱۷) نمایشنامهنویس، کارگردان و بازیگر آمریکایی بود. شپرد در طول زندگی حرفهایاش بیش از ۴۰ نمایشنامه نوشت. سم شپرد برای اولین بار در سال ۱۹۷۱ با نمایش دهان کابوی مورد توجه قرار گرفت. از جمله فیلمهای او میتوان به چیزهای درست، بلکتورن، حماقت برای عشق، باندیداس، ماگنولیاهای فولادی، پرونده پلیکان اشاره کرد.
او یکی از نویسندگان فیلمنامه فیلم پاریس، تگزاس بود. او در سال ۱۹۷۹ برای نمایشنامه کودک مدفون جایزه پولیتزر را دریافت کرد. سم شپرد علاوه بر نمایشنامه، داستان کوتاه هم مینوشت. سم شپرد در ۲۹ ژوئیه ۲۰۱۷ در ۷۳ سالگی درگذشت. خانواده وی گفتهاند که او روز پنجشنبه در مزرعهاش در کنتاکی درگذشت. شپرد از بیماری ای ال اس که بیماری سیستم عصبی است رنج میبرد. از او دو فرزند به جا ماندهاست.
درباره کتاب جاسوس اولشخص:
گاردین: جاسوس اولشخص مثل یک تابلوی کیلومترشمار عمل میکند، برای نویسندهای که نوشت، وقتی دستانش دیگر داشت از کار میافتاد؛ او اجازه نداده است اثرش از کار بیفتد و درنهایت، شپرد هنوز صدایش را دارد و ما هم میتوانیم به آن گوش کنیم.
کرکاس: داستانی فروتن، شعری باشکوه. شایستهترین وداع.
ایندیپندنت: شپرد در آخرین اثرش، اثری کوتاه ولی به نهایت تأثیرگذار و غنی، به زیباییِ تنهایی را تصویر کرده است.
راوی کتاب جاسوس اولشخص با توصیف مردی شروع میکند نشسته روی صندلی ننویی وسط ایوان خانهای پررفتوآمد؛ و بعد وصف آدمها، خانه، چهرهی مرد، آبوهوا، حشرات و پرندهها. تصویری شستهرفته اما دقیق از مردی بسیار شبیه به او، بهقول راوی انگار قل دیگرش. مردی با عینک دودی خیره به سرنوشتی که پارهپاره به یاد میآورد. همین اوایل داستان است که میفهمیم راوی بیمار است، زمینگیر است و مرضی دارد از پا درش میآورد که درمانی ندارد، به همین دلیل است که خودش را زیر نظر گرفته، میخواهد بفهمد اوضاع از چه قرار است، چه دارد به سرش میآید؟ هرچند نویسنده اشارهی مستقیمی به بیماری ایْ.ال.اس نمیکند، اما تأکید بر جسمی که از کار میافتد اما ذهنی که هنوز در حرکت است بهترین شیوهی گفتن از این بیماری است. همان بیماری که سالها ماهیچههای بدن استیون هاوکینگ را از کار انداخته بود اما مغزش را نه. سم شپرد البته تا این اندازه خوششانس نبود، بیماری در عرض یکی دو سال او را از پا درآورد.
جاسوس اولشخص آخرین داستانی است که سم شپرد، نویسندهی برندهی جایزهي پولیتزر، پیش از مرگ نوشته است. داستانی اتوبیوگرافیک که در سال ۲۰۱۶ شروع به نوشتن آن کرد و در ابتدای سال ۲۰۱۷ از نوشتن آن بازماند، یعنی یک سال پیش از اینکه براثر عوارض بیماری بدنش از کار بیفتد. ویرایش نهایی کار را دوست همواره گرامیاش پتی اسمیت انجام داد و سپس کار را به خانوادهی او سپرد.
قسمتی از کتاب جاسوس اولشخص:
در شهر کوچک و دورافتادهی زوکالو، در شمال کالیفرنیا، کارگران مهاجر گوشهای منتظر ایستادهاند و خودشان را از سربازان مشکی پوش مخفی میکنند. سربازها از لای بوتهها سرک میکشند. میخواهند مطمئن شوند کسی پشت سر رئیس جمهور بدگویی نکند. مطمئن شوند که حتی زمزمهی برنامهی سرنگونی ساختمانها هم در کار نباشد. براندازی بانکها. خوب به فعلهای اسپانیاییای که بین آن مردان مهاجر آن گوشه ردوبدل میشود گوش میدهند. یادشان رفته که چطور جملهها را به هم ربط دهند. آرزو میکردند کاش آنها حداقل تا ابتدایی خوانده بودند.
گرین کارت اصلا چی هست؟ کسی که آن را داشته باشد اجازهی کار دارد؟ کسی که داشته باشدش شهروند حساب میشود؟ کسی که آن را داشته باشد راحت هرجا بخواهد سفر میکند؟ اگر گرین کارت داشته باشی یعنی دیگر لازم نیست از دیوار بالا بروی؟ یا اینکه تونل بکنی؟ دیگر نباید نگران این باشی که مادرت متولد کجاست؟ پدرت متولد کجا؟ آیا حرفهای مردانی را که آن گوشه ایستادهاند و …
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.