ویکتور فرانکل

دکتری جوان پس از رهایی از اردوگاه‌های مرگ، باخبر شد که بسیاری از عزیزانش از جمله همسر باردارش را از دست داده، و در سپتامبر 1945 به دوستانش نوشت: «بی اندازه خسته‌ام، بی‌اندازه تنها و غمگینم.» اما او با نیرویی حیرت‌انگیز، باز به زندگی روی آورد و تسلیم افسردگی و پوچی نشد. او تا 52 سال بعد به زندگی فعال...