میرجلال‌الدین کزازی

کتاب بدیع پس از دیباچه‌ای کلی درباره‌ی زیباشناسی سخن به دانش بدیع، که شناخت برونی‌ترین هنروزی‌های سخنورانه است، می‌پردازد و هنرهای بدیعی را در سه بخش آرایه‌های برونی، آرایه‌های درونی و بازی با واژکان بررسی می‌کند. واژه‌های پارسی تازه‌ای که برای اصطلاحات بدیع پیشنهاد شده‌اند و همچنین پرسش‌هایی برای خودآزمایی، در پایان کتاب آمده‌اند.

"زیباشناسی سخن پارسی" مجموعه‌ای سه جلدی است که هر یک از کتاب‌های آن به بررسی یکی از سه قلمرو اصلی زیباشناسی سخن، بیان و معانی و بدیع، می‌پردازد. این دومین کتاب از آن مجموعه است و به معانی، " دانش حال‌های سخن" ویژگی یافته است. بخش نخست کتاب به تعریف و شناخت کلی دانش معانی پرداخته و در بخش‌های از...