مریم فولادی

حیاط مسجد کبود، مرا به یاد خانه‌مان در ایران می‌اندازد. با آن حوض در وسط حیاط. اما به جای آن تک درخت به، دورتادور درخت بلوط هندی است. آن درخت به که باجی از برگ‌هایش هم نمی‌گذشت. دلم هوای دمنوش‌های باجی را کرده! وقتی «آصف» به باغچه‌های حیاط می‌رسد، به یاد آقاجان می‌افتم و صدای میران گل‌فروش در صلات ظهر...