لیلا سلیمی‌مقدم

رسم روزگار وارونه همین است. گاهی آدمی از فراز قله به نشیب دره سقوط خواهد کرد، ولی جدال بی‌پایان زندگی همچنان ادامه دارد. انگار طوفان مهیبی در راه است. باید تمام دار و ندارت را به دست آب بسپاری. کسی چه می‌داند؟ شاید در ساحل امنی آواره‌های گذشته‌ی برباد رفته‌ات را دوباره دریابی...