قونیه

شگفتا که زندگی سفری اســت که بی‌خواست آدمی آغاز می‌شود و بی‌اجازۀ او هم ناگهان پایان می‌یابد. ذات زندگی، ماهیتی اجباری و حیرت‌انگیز دارد. زندگی، «اجباری» است که «آزادی» از آن می‌زاید. در نگاهی فراخ، زندگی انسان، فرآشدی از «نهانِ جان» به «عیانِ جهان» است. او مسافری است که از عدم راه افتاده و چندی در «مقامِ خاک» درنگ می‌کند...