بدن انسان

به‌لحاظ پدیدار‌شناسی، صِرف اجتماعی و فرهنگی بودنِ درک و خوانش از چیزها، این امکان را برای دولتِ جدید فراهم می‌کرد تا به برساخته شدن میدانِ کُدگذاریِ جدیدی برای فرهنگ‌سازی دست یابد و از این راه، خوانش از فی‌المثل بدنِ آرمانیِ موردتأیید خود را در قلمرو روزمره، به‌منزلۀ بدنِ فرهنگی و اجتماعی برای «خود» و «دیگری» جا اندازد. پس «فرهنگ جدید»...