هیچ دوستی به جز کوهستان

هیچ دوستی به جز کوهستان

بهروز بوچانی (۱۳۶۲)، نویسنده و مستندساز و روزنامه نویس ایرانی، خاطره‌ی دوزخ را با خود دارد. او که پیش از ترک ایران در حوزه‌ی محیط زیست و مسائل کردها مشغول به فعالیت و نوشتن بود، ناچار شد تا ایران را به مقصد استرالیا ترک کند و این آغاز راهی بود که از او نویسنده‌ای رنج دیده ساخت. بوچانی بعد غرق شدن قایق مهاجران غیرقانونی از مرگ گریخت، اما در اقدام بعدیش به دست گارد نیروی دریایی استرالیا دستگیر شد و همراه مهاجران دیگر به جزیره‌ی مانوس فرستاده شد. او در این ناکجاآباد، که حق خروج از آن را نداشت و شبیه یک تبعیدگاه مخوف بود، نوشتن کتاب هیچ دوستی به جز کوهستان را پنهانی آغاز کرد. او خاطرات و تجربه‌هایش را در قالب رمان به زبان فارسی می‌نوشت و از طریق پیام رسان واتس آپ برای مونس منصوبی می فرستاد، که در نهایت به همت ایشان و با ترجمه‌ی امید توفیقیان منتشر شد. و این گونه بود که ناگهان جهان از طریق ادبیات و كلمات فهمید چه بر بوچانی و دیگران رفته. کتاب برنده‌ی جایزه ی بسیار معتبر «ویکتوریا» شد اما دولت استرالیا اجازه نداد او برای دریافت جایزه‌اش از جزیره خارج شود. فشار رسانه ها و ستایش نشریات معتبری چون نیویورک تایمز، گاردین، واشنگتن پست و… نیز کتاب تکان دهنده‌اش را بیش از پیش مطرح ساخت و عملا کاری کرد که او بالاخره در اواخر نوامبر ۲۰۱۹ از دوزخ مانوس آزاد شود و به نیوزلند برود.