معنویت محمد(ص) درعرفان اسلامی

طبیب دیدن و دانستن پیامبر (ص) پنجره‌ای است برای فهم و تفسیر دین در جهت رهایی از بیماری‌ها و رسیدن به مراتب عالی اخلاق و بلکه وصول به مکارم اخلاق. همه چیز در این نگاه باید ما را به اخلاقی شدن یاری رساند. فقه در این نگاه خادم اخلاقی شدن ما است و نه حاکم بر آن. کسی که دردمند است و پیامبر را طبیب می‌داند، فهم قرآن و حدیث نیز برایش متفاوت خواهد بود. جای جای متن برای او دارویی است برای درمان و علاج. امیرالمومنین در خطبه متقین درباره قرآن خواندن پارسایان می‌فرماید:

«اجزای قرآن را شمرده و سنجیده تلاوت می‌کنند، خود را به آیات قرآن اندوهگین ساخته و داروی دردشان را از آن برگیرند و چون به آیه‌ای بشارت دهنده بگذرند به مورد بشارت طمع کنند و روح‌شان از روی شوق به آن خیره گردد، و گمان برند که مورد بشارت در برابر آنهاست.» کتاب پیامبر طبيب صفت نیز نسخه‌هایی است برای کسانی که دل و جانی بیمار دارند و شفای خود را از آن می‌جویند. بیمار، فرصت و حوصله هیچ کاری جز عمل به نسخه طبيب جهت بهبودی ندارد. پیروان پیامبر (ص) در مواجهه با آموزه‌های وی بیش از هر چیزی باید به این وجه طبیبانه توجه داشته باشند و دین را ابزاری جهت تفاخر و تکاثر و تعارض و اموری از این دست که همه بیماری‌های هولناکی است، نکنند و از او تواضع و مهربانی بیاموزند.