قهرمانان تصادفی

قهرمانان تصادفی

درباره نویسنده دانیل استیل:

دانیل فرنانده دومینیک شولین-استیل در ۱۴ اوت ۱۹۴۷ میلادی در شهر نیویورک در ایالات متحده آمریکا به دنیا آمد. استیل گاهی بر روی پنج پروژه از رمان‌هایش به صورت همزمان کار می‌کرد و بیشتر رمان‌های او پرفروش بوده‌است، فرمول او در داستان‌نویسی اغلب، شامل خانواده‌های ثروتمند رو به یک بحران است، در عین حال شگردها و چرخه‌های متناوب دیگری در آثارش مشهود است.

از جمله تهدید توسط عناصر تاریکی مانند زندان، تقلب، باجخواهی و خودکشی. استیل همچنین مجموعه آثاری در زمینهٔ داستان کودکان و شعر دارد. کتاب‌های او به ۲۸ زبان ترجمه شده که تاکنون از ۲۲ جلد آنها اقتباس سینمایی یا تلویزیونی تهیه شده و دو اقتباس از کتاب‌هایش برندهٔ جایزه گولدن گلوب شده‌اند.

درباره کتاب قهرمانان تصادفی:

زندگی یک تصادف بزرگه پر از اتفاقات تصادفی دیگه. نمیشه حدس زد قدم بعدی که برمی‌داری چه اتفاقی قرار برات بیفته و سرنوشت چه چیزی برات مقدر کرده، انگار که تو دنیای احتمالات گیر افتاده باشی هیچ چیز قابل پیش‌بینی نیست. با تمام این اوصاف نفس زندگی کردن غیرقابل انکاره. این طور تصور کنید هر صبح که از خواب بیدار می‌شید وارد صفحه نانوشته و تازه‌ای از کتاب زندگی‌تون می‌شید. کتابی که نویسنده‌اش خود شما هستید پس سعی می‌کنید به بهترین نحو نقش آفرینی و شخصیت پردازی کنید…

قهرمانان تصادفی نوشته دانیل استیل در هفته اول انتشارش در صدر فهرست پرفروش‌های نیویورک تایمز قرار گرفت. داستان پلیسی چند غریبه که تلاش می‌کنند فاجعه‌ای که برای هواپیمایی که از نیویورک به سان‌فرانسیسکو پیش آمده است، را حل کنند.

قسمتی از کتاب قهرمانان تصادفی:

برنیس آدامز مثل همیشه قبل از اینکه زنگ ساعت به صدا دربیاد از خواب بیدار شد. اما پسر شش ساله‌اش توبی رو از خواب بیدار نکرد. غریزه مادرانه‌ش مانع می‌شد قبل از اینکه زنگ ساعت به صدا دربیاد اون رو از خواب شیرین و رؤیاهایی که می‌دید بیدار کنه. با لبخند به پسرش که روی تخت دونفره کنارش خوابیده بود نگاه کرد. اون تخت رو با خوش شانسی تمام توی یک سمساری پیدا کرده بود. یه تشک جدید واسه‌ش خرید و بعد از امتحان کردن تخت به این نتیجه رسیدن که باهم از اون تخت استفاده کنن. توبی گفته بود روی اون تشک احساس می‌کنه روی ابر است.

تشک برای برنیس خیلی گرون بود و با بودجه‌ای که داشت جور درنمی‌اومد. اما با خودش گفت که ارزشش رو داره. توبی باید به مدرسه می‌رفت. و بعد از مدرسه برای استراحت به جای مناسبی نیاز داشت این طور بهتر می‌تونست روی درس‌هاش تمرکز کنه. دلش می‌خواست هر کاری از دستش میاد برای راحتی و آسایش پسرش انجام بده و امکانات خوبی رو در اختیارش بگذاره.

برنیس با تمام تلاش و زحمت فراوان تونسته بود آپارتمان یک خوابشون رو با وسایل دست دوم پر کنه. بودن آدمهایی که وسایل بزرگ خونه شون رو که دیگه نمی‌خواستن توی پیاده‌رو رها می‌کردن تا صبح…