دنیای قشنگ نو
آلدوس لئونارد هاکسلی (زاده ۲۶ ژوئیه ۱۸۹۴ – درگذشته ۲۲ نوامبر ۱۹۶۳) نویسنده و فیلسوف بریتانیایی و یکی از اعضای برجسته خانواده هاکسلی بود. بیشتر شهرت او به خاطر رمانهایش همچون دنیای قشنگ نو که در یک زمینه پادآرمانشهری از لندن تصویر شدهاست، یا برای کتابهای غیر داستانی اش مانند درهای ادراک که به بیان تجربههای نویسنده از مصرف یک داروی روان گردان اختصاص دارد، یا برای طیف گستردهای از مقالات است. او در ابتدای دوران فعالیت اش، ویرایشگر مجله آکسفورد پوئتری بود و تعدادی داستان کوتاه و شعر نیز منتشر کرد. بعدتر، سفرنامه، فیلم نامه و نمایش نامه نیز نوشت. وی دهههای پایانی زندگی اش را در آمریکا گذراند و از ۱۹۳۷ تا زمان مرگش در لس آنجلس زندگی کرد. در سال ۱۹۶۲ یک سال قبل از مرگ اش، عنوان مصاحب ادبیات از طرف انجمن پادشاهی ادبیات انگلستان به او اعطا شد. هاکسلی یک انسانگرا، صلحجو و هجونویس بود. بعدها، موضوعهای روحانی همچون فراروانشناسی، عرفان فلسفی بهطور مشخص، و عامگرایی نیز در شمار علایق او قرار گرفتند. در سالهای پایانی زندگی اش او را به عنوان یکی از اندیشمندان برجسته زمانه خودش پذیرفته بودند. او هفت بار برای دریافت جایزه نوبل ادبیات نامزد شده بود.
«دنیای قشنگ نو» نمایان ترین اثر هاکسلی است. بعضی از منتقدان طنز این کتاب را بیش از حد تلخ و تند می دانند. پرخاش توفنده ای که هاکسلی به صنعت گرایی دیوانه وار انسان امروز می کند، در عین حال هم امید او را به بشر و هم نومیدی او را از بشر نشان می دهد. به یک اعتبار در تحلیل آخر، این کتاب را باید خوشبینانه دانست زیرا با وجود تهدید همه جانبه ای که حیات بشر را احاطه کرده است، هاکسلی به بقای او اعتقاد دارد. از طرف دیگر شاید بتوان گفت که هاکسلی «امروز» را هجو می کند نه آینده را. ناکجاآباد فردای او همین خراب آباد امروز ماست. «دنیای قشنگ نو» از اعقاب جمهوریت افلاطون است و به گفتۀ یکی از ناقدان، هاکسلی اتوپیا را از آن جهت علم می کند که دیگر هرگز علم نشود. آخرین سخنش این است که امکان زیستن هست ولی این گونه زیستن زندگانی نیست.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.