دمانس (زوال عقل)
درباره نویسنده جن هال:
جن هال (Jan Hall) نویسنده کتاب دمانس، نویسنده، الهام بخش و به گروه‌های کاری دولتی و ابتکارات شرکتی برای مقابله با زوال عقل کمک می‌کند و با موسسه تحقیقات آلزایمر انگلستان (ARUK) همکاری نزدیکی داشته است. جان به پدرش کمک کرد تا از مادرش که از زوال عقل رنج می‌برد مراقبت کند. او شریک موسس شماره 4، یک کسب و کار مشاوره رهبری است که با مدیران عامل و روسای هیئت مدیره کار می‌کند.
درباره کتاب دمانس:
مادرم بهترین دوستم بود و با وخامت اختلال آلزایمر او، آن صمیمیت و نزدیکی جای خود را به نفرت داد. زیرا درک کاملی از آنچه که بر او می‌گذشت نداشتم. در مراحل میانی و نهایی بیماری، درک احتیاجات مادر آسان‌تر بود. از آنجایی که پدرم خود را عاشقانه وقف پرستاری از مادر کرده بود، مراقبت از پدر و از همه مهم‌تر، پیدا کردن بهترین روش جهت حمایت از هردوی آنها را ضروری می‌دانستم. آرزوی من این بود که آگاهی بیشتری در مورد بیماری مادرم می‌داشتم و این تأسف مرا بر آن داشت تا خانواده‌هایی را که موقعیت و وضعیت مشابه دارند به‌وسیلۀ این کتاب یاری کنم.
ممکن است خواندن این کتاب شما را به گریستن وا دارد. ممکن است آنچه با بیماری دمانس همراه است، شما را بترساند. یگانه امید من و همۀ کسانی که در انجام این پروژه مرا یاری کردند آن است که خانواده‌ها اشتباهات و موفقیت‌های ما را در نظر داشته و با آگاهی و آمادگی بهتر تیماردار عزیز خود باشند. ما امیدواریم که نظرات و توصیه‌ها و تجارب مطرح‌شده در این کتاب شما را در این آزمون و طی کردن این دوران دشوار کمک کند و پشتیبانی باشد تا کمتر احساس تنهایی کنید.
قسمتی از کتاب دمانس:
بیماری دمانس به شکل‌های مختلفی نمایان می‌شود و اولین نشانه‌ها در افراد بسیار متفاوت است. برخی افراد مبتلا اولین نشانه‌ها را پنهان می‌کنند که باعث می‌شود این بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده نشود. گاهی نیز علائم متفاوت این بیماری با حالات و مشکلات رایج اشتباه می‌شود. آشفتگی و کند شدن ذهن ممکن است نشانه افسردگی، اضطراب، دیابت و مشکلات تیروئیدی و یا حتی به دلیل سیر طبیعی سالخوردگی باشد.
«اکنون که به گذشته فکر می‌کنم، می‌توانم نشانه‌های بیماری دمانس را در پدر بیابم. در گذشته نمی‌دانستم مشکل او چیست. گاهی او برای قدم زدن خانه را ترک می‌کرد و پس از آن به مدت ده ساعت از او بی‌خبر بودم. او همیشه داستانی سرهم می‌کرد مثلا اینکه از اتوبوس به بیرون پرت شده و یا با شخصی زد و خورد کرده و من با شک و تردید به این داستان‌ها گوش می‌دادم.»
در حال حاضر هر ماه اخباری در مورد پیشرفت هرچند کوچک محققان در تشخیص علائم اولیه بیماری دمانس پخش می‌شود. اما هنوز شیوه‌های مشخص، مقرون به صرفه، عملی و معتبر جهت تشخیص این بیماری در مراحل اولیه آن یافت نشده است. تا زمانی که پزشکان بتوانند راهکارهای عملی، مثلا از بررسی خون و آب دهان، نشانه‌هایی از تغییراتی که در مغز ایجاد می‌شوند بیابند، ظن به بیماری دمانس براساس مشاهدات شخصی و رفتاری که غیرمعمول باشد، شکل می‌گیرد: فراموشی، آشفتگی و تغییر در رفتارهای معمول شخص. گاهی اوقات نیز ترکیبی از حالات و رفتارهای شخص باعث نگرانی اقوام و دوستان می‌شود، در حالی که متخصصان به دنبال دلایل محکم‌تری هستند.
«متوجه شدیم او کمی عجیب و غریب شده است، مثلا افرادی را به خاطر نمی‌آورد و زمان را تشخیص نمی‌داد، برادرم را با پدرم اشتباه می‌گرفت و یا داستان‌هایی را از زمان جنگ طوری تعریف می‌کرد که به‌تازگی اتفاق افتاده‌اند. اینها نشانه‌هایی دقیق بودند.»
همه ما، خطای حافظه۹ را تجربه کرده‌ایم، برای مثال اسم خانمی را که آموزگار دخترمان در دبستان بود، به خاطر نمی‌آوریم، اما نمی‌توان گفت که به دمانس مبتلا هستیم. وقتی پا به سن می‌گذاریم، توانایی به خاطر سپردن و به یاد آوردن مطالب در ما کاهش می‌یابد و در زمان خستگی و اضطراب این کاهش وخیم‌تر می‌شود. اما افراد مبتلا به دمانس در میان دوران مختلف زندگی خود سرگردانند و مانند روحی که از دیوار عبور می‌کند، از خلال سال‌های زندگی خود می‌گذرند. فقط اشخاصی که با بیمار ارتباط دائمی دارند و یا او را خوب می‌شناسند، می‌توانند اشتباهات او را تشخیص دهند. اما این لغزش‌ها به‌تدریج به ناآرامی تبدیل می‌شود و دیگران نمی‌توانند بیمار را همراهی کنند.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.