خیانت زناشویی در فیلمهای سینمای ایران (بررسی نشانه شناختی-جامعه شناختی درونمایهی خیانت زناشویی در فیلمهای: چهارشنبه سوری، سعادتآباد، زندگی خصوصی و برف روی کاجها)
درونمایه «خیانت زناشویی» شاید قدمتی به اندازه تاریخ زندگی زناشویی و مناسبات بشری داشته باشد اما بروز و ظهور قابل توجه این موضوع در سینمای ایران به ویژه از سال ۸۴ تا به امروز ما را بر آن داشت تا با ابزار نشانهشناسی و جامعهشناسی به واکاوی این درونمایه بپردازیم. بسیاری از صاحب نظران و تماشاگران حرفهای سینما، آغاز بازنمایی موضوع خیانت را در ایران، فیلم شوکران (۱۳۷۹) – ساخته بهروز افخمی- میدانند؛ با اینکه یک دهه پیش از آن، محسن مخملباف در سال ۱۳۶۹ در فیلم نوبت عاشقی، هرچند غیرمستقیم، به این موضوع پرداخته بود. ولی سال ۸۴ با اکران عمومی و موفق فیلم چهارشنبه سوری، موضوع خیانت و موقعیت تراژیک و تضادگونه آن، آرام آرام دستمایه قصهپردازی بسیاری از فیلمسازان ایرانی قرار گرفت.
در برخورد با وفور درون مایه «خیانت زناشویی» در فیلمهای ایرانی ده ساله اخیر، دو نگاه عمده وجود دارد: عدهای اعتقاد دارند طرح موضوعات غیراخلاقی و ناهنجار که اکثرا فاقد موضعگیری صحیح و بیان استاندارد است، قبح آن را در جامعه میشکند و اساسا نقض غرض خواهد بود؛ عدهای دیگر که سینما را بازتابی آیینهوار از واقعیات جامعه در نظر میگیرند، معتقدند توجه بیش از حد سینمای ایران به موضوع خیانت زناشویی میتواند زنگ خطری باشد از رشد این آفت خانوادگی در جامعه به خصوص طبقه شهری – ایران.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.