حکمت برتر (درسگفتاری دربارهی نوآوریهای فلسفه صدرا)
درباره نویسنده سیدمصطفی محقق داماد:
سیدمصطفی محقق داماد نویسنده کتاب حکمت برتر، با نام اصلی سید مصطفی محقق احمدآبادی، (زادهٔ ۱۳۲۴ خورشیدی) مجتهد، حقوق‌دان، عضو پیوسته و رئیس گروه مطالعات اسلامی فرهنگستان علوم ایران، عضو هیئت امنای سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران و استاد حوزه و دانشگاه است.
او از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۳ ریاست سازمان بازرسی کل کشور را عهده‌دار بوده‌است. او که دانش آموختهٔ حوزهٔ علمیهٔ قم، دانشگاه تهران و دانشگاه کاتولیک لوون است، استاد حقوق دانشگاه شهید بهشتی و دانشگاه شهید مطهری، دانشگاه علوم اسلامی رضوی است و بیش از ده سال مدیریت گروه حقوق دانشگاه تربیت مدرس را به عهده داشت. وی علاوه بر بهره‌گیری از دو نظام آموزشی حوزه و دانشگاه، تسلط به زبان‌های عربی، انگلیسی و فارسی و آشنایی با زبان فرانسه دارد. همچنین آثار مختلف و متعددی در حوزهٔ فقه و حقوق از وی منتشر شده‌است.
درباره کتاب حکمت برتر:
حکمت متعالیه صدرا که حدود چهار قرن است میدان‌دار فلسفه رایج در جهان اسلام است، با الهیات عقلانی شیعی عجین شده است. فهم درست این نظام به گونه‌ای که بتوان آن را همچون چشیدن این نظام تعبیر کرد، می‌تواند درک بسیاری از معارف اسلامی، آیات قرآن مجید و تعلیمات اهل بیت (ع) را برای ما فراهم سازد. دستیابی به معنا و عمق بسیاری از آیات قرآن مجید مانند کریمه شریفه «أينما تولوا فثم وجه الله»: پس هر سو رو کنید، رو به خداوند است (بقره/ ۱۱۵) و آیه «ونحن أقرب إليه من حبل الوريد»: و ما از رگ گردن به انسان نزدیک تریم (ق/۱۶) و احادیث مفسر ذیل آنها، بدون مراجعه به حکمت متعالیه ممکن نیست و تنها با چشیدن این حکمت الهی است که می‌توان به تفسیر قرآن دست یافت.
قسمتی از کتاب حکمت برتر:
یافته صدرا در دوران انزوا و عزلت این بود که راه دستیابی به حقایق علمی و تبیین هستی، تنها اختصاص به تفکر خشک فلسفی، آن گونه که حکماء مشائين می‌پندارند، نیست، بلکه شعور و ادراک انسانی که جان مایه افکار کلی فلسفی است، همان طور که از راه قياس‌های منطقی، ثمره‌ای به نام تفکر و اندیشه به بار می‌دهد، ثمره دیگری نیز می‌تواند داشته باشد که دارای درجات است؛ یک درجه‌اش وحی و درجات پایین‌ترش کشف و شهود است. همان طور که ثمرات نوع اول گاهی آن چنان در واقع نمایی محکم و مستحکم است که هرگز انسان در اصابت به واقع تردیدی ندارد، همین ویژگی در نتایج دسته دوم نیز وجود دارد. به دیگر سخن، پس از اثبات این مطلب که ادراکات قطعی آدمی از واقعیت خارج حکایت می‌کند، دیگر تفاوتی ندارد که این ادراکات از چه طریقی تحصیل شده باشد. خواه از طریق برهان يقينی و خواه از طریق کشف و شهود به دست آید، در هر دو حال نمایانگر حقیقت است. همچنین پس از اثبات صحت واقعیت نبوت و وحی با برهان قطعی، دیگر فرقی ندارد که حقایق مربوط به مبدأ و معاد را مواد دینی مبتنی بر وحی توصیف نماید یا براهین منطقی و عقلی و کشف و شهود.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.