جنگ صلیبی اول
درباره نویسنده پیتر فرانکوپن:
پیتر فرانکوپن (Peter Frankopan) نویسنده کتاب جنگ صلیبی اول، (متولد 22 مارس 1971) مورخ، نویسنده و هتلدار انگلیسی است. فرانكوپن دومين فرزند است كه پدرش لوئي دوي ديمي فرانكوپن (1839-1939) در كرواتي يوگسلاوي متولد شد و سرپرست سوئد و استاد حقوق بين الملل اينگريد دتر است. خواهر بزرگتر وی بانوی نیکلاس ویندزور است. او قبل از گرفتن D. D. در کالج Corpus Christi ، آکسفورد، در کالج ایتن شرکت کرد و سپس مدرک تاریخ بیزانس را از کالج عیسی، کمبریج دریافت کرد. وی عضو ارشد تحقیقاتی در کالج وورسستر، آکسفورد و مدیر مرکز تحقیقات بیزانس آکسفورد است. موضوعات مورد توجه وی تاریخ امپراتوری بیزانس، مدیترانه، بالکان، قفقاز و روسیه و همچنین وابستگی متقابل اسلام و مسیحیت است. او همچنین ادبیات یونانی قرون وسطی را مطالعه کرده است.
درباره کتاب جنگ صلیبی اول:
نخستین جنگ صلیبی (۱۰۹۶–۱۰۹۹ میلادی)، در پی فرمان پاپ اوربان دوم برای بازپس‌گیری سرزمین مقدس، در جریان شورای کلرمون در سال ۱۰۹۵، میلادی آغاز شد. این لشکرکشی منجر به تصرف نیقیه، انطاکیه، اورشلیم و بخشی از آناتولی و کرانه شرقی دریای مدیترانه شد و لشکرهای مسلمانی که توسط سلجوقیان روم، اتابکان ترک شام و خلافت فاطمیان گسیل شدند همگی شکسته خوردند.
پس از آنکه بخش بزرگی از قلمرو امپراتوری بیزانس در آناتولی در پی نبرد ملازگرد به تدریج به دست ترکان سلجوقی تسخیر گردید، پاپ خواستار گسیل گشتن اردویی نظامی، برای یاری رساندن به امپراتوری بیزانس گردید و و پیشنهاد محاصرهٔ شهرهای نیقیه و انطاکیه، که به تازگی تصرف شده بودند را مطرح کرد. این اردوکشی در پاسخ به درخواست کمک نظامی از سوی آلکسیوس یکم، امپراتور بیزانس به وقوع پیوست. اگرچه، طبق اظهارات شاهدان عینی که پس از سال ۱۱۰۰ م به‌نگارش درآمده‌است، پاپ در سخنرانی‌اش در کلرمون از اورشلیم و سرزمین مقدس که در ابتدای سدهٔ هفتم میلادی و در هنگام گسترش اسلام به دست مسلمانان افتاده بود، به عنوان هدفی فرعی یاد کرده‌بود.
در این جنگ دو یورش عمده به سوی خاورمیانه صورت پذیرفت. موج نخست که به جنگ صلیبی عوام‌الناس شهره شد در بهار سال ۱۰۹۶ و پیش از روز موعود تعیین شده از سوی پاپ وقوع پیوست و رهبری آن برعهده شخصی به نام پیتر زاهد قرارداشت. پیتر توانست شور و هیجان مذهبی زیادی را در میان شمار بسیار زیادی از افراد غیرورزیده و روستایی‌های عامی و بیسواد و همچنین نجیب‌زادگان دون‌پایه ایجاد نماید و آنان را ترغیب به همراهی خود کند. پیروان او در راینلند در اثر شور و شوق ناشی از سخنرانی‌های مذهبی پیتر به یهودیان حمله کردند و همچنین در مسیرشان به سوی آناتولی با مجارها و بیزانسی ها نیز بر سر تأمین آذوقه درگیر شدند. سرانجام سپاه پیتر و مردم صلیبی پیروش، از تنگه بسفر عبور کرده و در ماه اکتبر از ترکان آناتولی به سختی شکست خوردند.
یورش دوم معروف به جنگ صلیبی شاهزادگان در مقایسه از سازماندهی جنگی بسیار بهتری برخوردار بود و در اواخر تابستان ۱۰۹۶ م آغاز گشت. علت نام گذاری این یورش همراه شدن شمار زیادی از شاهزادگان و نجیب‌زادگان مسیحی اروپا با این سپاه بود. این سپاه که از چهار سپاه کوچکتر تشکیل می‌شد، در میانهٔ نوامبر ۱۰۹۶ تا آوریل ۱۰۹۷ در پشت دیوارهای قسطنطنیه به یکدیگر رسیده و از تنگه بسفر گذشتند.
آنها به آناتولی یورش برده و نیقیه را در ژوئن ۱۰۹۶ تصرف نموده و کنترل آن را به بیزانسی‌ها سپردند و در ادامه سپاه سلجوقیان روم را در دورلیوم شکست دادند. آنها توانستند در ۱۰۹۷، انطاکیه را تسخیر کرده و سپاه کمکی مسلمان که از سوی اتابک موصل و حاکمان دمشق و حلب اعزام شده بود را درهم بشکنند. سرانجام صلیبیون در ژوئن ۱۰۹۹ به اورشلیم رسیدند و در جریان حمله‌ای در ۷ ژوئیهٔ ۱۰۹۹ رخ داد، شهر را به کنترل خود درآورده و مدافعان را قتل‌عام کردند. تلاش کوچک فاطمیان برای بازپس‌گیری اورشلیم، توسط صلیبیون در نبرد اشکلون دفع گردید.
آنها هم‌زمان با فتوحاتشان، دولت‌هایی لاتین و صلیبی مانند پادشاهی اورشلیم، کنت‌نشین طرابلس، شاهزاده‌نشین انطاکیه و کنت‌نشین ادسا را پایه‌ریزی کردند که باعث به تیرگی گراییدن روابطشان با امپراتوری بیزانس گردید. پس از تصرف اورشلیم، بیشتر صلیبیون به خانه‌هایشان بازگشتند که باعث آسیب‌پذیری پادشاهی صلیبی در مقابل مسلمانان در طول جنگ‌های صلیبی دوم و سوم شد.
قسمتی از کتاب جنگ صلیبی اول:
جنگ صلیبی اول آیینه‌ی قرون وسطا شد. هویت واحدی برای نهاد شهسواری در اروپا پدید آورد و این نهاد از مسیحیت جدایی ناپذیر شد. رفتارها را متأثر ساخت، ایمان و تقوا را سجایایی عالی برای انسان نمایاند و آنها را در شعر و نثر و هنر و ترانه ستود. از شهسواری که در راه خدا می‌جنگید تصویری آرمانی عرضه کرد. پاپ را رهبری نشان داد که نه تنها جایگاه روحانی داشت، که از اهمیت سیاسی نیز برخوردار بود. هدف مشترکی برای ممالک غرب فراهم آورد و چارچوبی ساخت که در آن، دفاع از کلیسا نه تنها مطلوب بود، که حکم وظیفه را یافت. در بستر جنگ صلیبی اول، اندیشه‌ها و ساختارهایی رویید که اروپا تا زمان اصلاح دینی از آنها شکل گرفت.
اما طرفه آن که جنگ صلیبی اول خود فرآورده‌ی ناهمسازی و چنددستگی بود: اروپا در نیمه‌ی دوم سده‌ی یازدهم از آشفتگی و کشمکش رنج می‌برد. کشورگشایی‌ها در قاره بیداد می‌کرد. انگلستان در اشغال نرمان‌ها بود و به دشواری می‌توانست یورش‌های پیاپی از اسکاندیناوی را دفع کند. آپولیا، کالابریا و سیسیل دستخوش تحولاتی بودند که مهاجران رقم می‌زدند: نخست جنگاوران مزدور و سپس عناصر فرصت طلبی که از جنوب بوی پول شنیده بودند. اسپانیا دوران گذاری را می‌گذراند: اشغالگران مسلمان، پس از بیش از سه قرن حاکمیت بر شبه جزیره، از شهرها یکی پس از دیگری رانده می‌شدند. آلمان نیز دستخوش آشوب بود: روزی نبود که شورشی علیه سلطنت در نگیرد. در این میان، امپراتوری بیزانس نیز پیوسته از مرزهای شمالی و شرقی و غربی‌اش زیر فشار بود: همسایگان تجاوزگر امانش را بریده بودند.
قرن یازدهم همچنین بستر کشمکش خشونت آمیزی بین دستگاه پاپی و زورمندان اروپایی بود که پاپ غضب آلود تکفیرشان می‌کرد. سپس گاهی دوباره به تناول عشای ربانی فرا می‌خواندشان، تا بعد به مناسبتی دیگر باز تکفیرشان کند. کمابیش همه‌ی سران در این دوران – هنری / هاینریش چهارم پادشاه آلمان، فیلیپ اول پادشاه فرانسه، هارولد پادشاه انگلستان، آلکسیوس گمینوس اول امپراتور بیزانس و رابرت / روبر گیسکار دوک نرماندی – در تلاش حکومت پاپ برای تحمیل مرجعیت اش، همچنین در امور دنیوی، دست کم یک بار تکفیر شده بودند…
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.