تهران در بعد از ظهر

تهران در بعد از ظهر

این کتاب شامل داستان‌هایی است که محور اصلی آن‌ها عشق و ارتباط آدم‌ها در بستر اجتماع است. موقعیت‌های اجتماعی که مستور در این داستان‌ها خلق کرده است به همان شیوه و سبک و سیاق همیشگی‌ خود اوست. مستور در هر کدام از این داستان‌ها روابطی را که در پیچیده و سخت‌ترین حالت شیب زندگی اتفاق می‌افتد را به تصویر می‌کشد. تهران در بعد از ظهر اگرچه کتابی کوچک و کم‌حجم است اما حرفی فراتر از یک زندگی شهری دارد. تصویری که مستور در این داستان‌ها نمایش می‌دهد شاید خود ما باشیم که گاهی از بسیاری از تردید‌ها و عشق‌های زندگی خود ساده عبور می‌کنیم. یکی از ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد نویسندگی مستور در این است که شخصیت‌ها در کتاب‌های مختلف او تکرار می‌شوند و در موقعیت‌های مختلف قرار می‌گیرند. این امر باعث می‌شود تا مخاطب‌هاي كتاب‌هاي او پیگیر و وفادار به این شخصیت‌ها باقي بمانند و سرنوشت‌شان را در داستان‌هاي ديگر اين نويسنده دنبال كنند، با آن‌ها احساس قرابت و نزدیکی کنند و از مطالعه‌ي آثار جدید لذت بیشتری ببرند. این ویژگی از این جهت تحسین‌برانگیز است که در صورتی که خواننده برای اولین بار یکی از کتاب‌های مستور را بخواند، به هيچ وجه سردرگم نمی‌شود و خط اصلی داستان را پیدا می‌کند.
قسمتی از داستان تهران در بعد از ظهر:
من هیچ توضیحی نمی‌خوام. آره من دارم اشتباه می‌کنم. حق با توئه. من احمق ده ساله که دارم اشتباه می‌کنم. اگه یه حرف راست تو زندگیت زده باشی همینه که الان گفتی. اشتباه اول من این بود که به تو اعتماد کردم. اشتباه دوم من این بود که عاشقت شدم اشتباه سوم من این بود که فکر می‌کردم با تو خوشبخت می‌شم، اشتباه بعدی من این بود که تو رو صد بار بخشیدم، اشتباه هزارم من این بود که هیچ وقت خودم رو از پنجره پرت نكردم پایین، هنوز هم دارم اشتباه می‌کنم که با تو حرف می‌زنم… من نمی‌گم هر غلطی خواستی نکن، من می‌گم دست از سر من بردار و برو یه احمق دیگه پیدا کن. توی زن‌ها تا دلت بخواد احمق هست. از اون‌هایی که تا به مرد بهشون گفت دوستت دارم باورشون میشه و عاشقش می‌شن. از اون‌هایی که تا شوهرشون غلطی کرد می‌زنند زیر گریه ، خوب من نیستم. یعنی دیگه نمی‌خوام باشم، چرا گورت رو گم نمی‌کنی؟