تقدیر

تقدیر

باید تو رو پیدا کنم…شاید هنوزم دیر نیست

تو ساده دل کَندی ولی…تقدیر بی تقصیر نیست

با این که بیتاب منی…بازم منو خط می زنی

باید تو رو پیدا کنم…تو با خودت هم دشمنی

کی با یه جمله مثل من…می تونه آرومت کنه

اون لحظه های آخر از…رفتن پشیمونت کنه

دلگیرم از این شهر سرد…این کوچه های بی عبور

وقتی به من فکر می کنی…حس می کنم از راه دور

آخر یه شب این گریه ها…سوی چشامو می بَره

عطرت داره از پیرهنی…که جا گذاشتی می پَره

باید تو رو پیدا کنم…هر روز تنهاتر نشی

راضی به با من بودنت…حتی از این کمتر نشی

پیدات کنم حتی اگه…پروازمو پرپر کنی

محکم بگیرم دستتو…احساسمو باور کنی