تأمل درباره گیوتین
موضوع مجازات مرگ نخستین بار در داستان کوتاه میان آری و خیر از مجموعه غیرداستانی پشت ورو (۱۹۳۷)، که کامو در سن بیست و دو سالگی نوشت، مطرح می‌شود. در این داستان راوی می‌گوید که باید از مجازات مرگ نه در لفافه بلکه به نحوی شفاف و قاطع و بدون لفاظی‌های مرسوم، سخن گفت: «کسی داستان برای ما تعریف نکند، کسی درباره محکوم به مرگ نگوید که دینش را به جامعه ادا میکند، بلکه بگوید گردنش زده می‌شود. ممکن است این سخن در ظاهر چیزی نباشد، اما تفاوتی در آن هست.»۲ در رمان طاعون (۱۹۴۷) نیز به تیرباران محکومی اشاره می‌شود و ژان تارو، همسایه دکترریو، نطقی علیه مجازات مرگ ایراد میکند و آن را با جنایت یکسان می‌داند. سرانجام، در سن چهل و چهار سالگی، دو سال و نیم قبل از مرگش، کامودر کتاب تأمل درباره گیوتین به نحوی مستدل و قاطع نفرت و عصیان خود را نسبت به مجازات مرگ بیان میکند. اثر نخستین بار در سال ۱۹۵۷ و در مجله ل نوول روو فراسز ، شماره‌های ۵۴ و ۵۵، به چاپ می‌رسد. اما در آن زمان، برخلاف انتظارباب هیچ بحثی را باز نمی‌کند.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.