سبد خرید

بیست سال در ایران (روایت یک زندگی در دوران سه پادشاه قاجار)

ناشر : موسسه آبی پارسیدسته: ,
موجودی: ناموجود

58,000 تومان

سال‌های سال زندگی در میان گروه‌های مختلف ایرانی به او فرصت مناسبی داد که فارسی را به‌خوبی فرا گیرد و به مرحله‌ای رسید که آموزش دروس پزشکی را به زبان فارسی انجام داد؛ زندگی در سرزمینی پرماجرا و متنوع با شرایط فرهنگی متفاوت از محصولات گرمسیری و سردسیری و تنوع نژادها و قبایل گوناگون و سلیقه‌های مختلف…
او که معلم طب و جراحی بود، در امور اجتماعی و توسعه هم نقشی داشت… بیمارستان امریکایی در پائیز 1883 به دست دکتر ویشارد افتتاح شد و کتاب حاضر در سال 1908 به رشتۀ تحریر درآمد.

ناموجود

می‌توانید ایمیل خود را وارد کنید تا از موجود شدن این محصول بصورت خودکار آگاه گردید.

مقایسه




بیست سال در ایران (روایت یک زندگی در دوران سه پادشاه قاجار)

درباره نویسنده جان ویشارد:

جان ویشارد (John G. Wishard) نویسنده کتاب بیست سال در ایران، (‫۱۸۶۳ – ‏۱۹۴۰م) نویسنده و پزشک آمریکایی می‌باشد.

درباره کتاب بیست سال در ایران:

جان ویشارد «به سال ۱۸۹۱ (۱۲۷۰ شمسی) برای خدمات پزشکی به مناطق مختلف کردستان رفته… اما میسیون آمریکایی به سال ۱۸۸۷ (۱۲۶۶ شمسی) زمینی در تهران برای تاسیس مریض‌خانه خریداری کرده بود، که ناصرالدین‌شاه هم نسبت به این اقدام علاقه زیادی از خود نشان داد. پس فرمان مبنی بر اجازه ساختمان صادر کرد. اما این فرمان شامل شرایطی بود که قبول آن برای میسیون میسر نبود. ازجمله شرایط یکی این بود که موذنی از طرف بیمارستان استخدام شود، که در ساعت‌های معین مردم را به نماز و عیادت بیماران دعوت کند و نیز تاکید داشت که زنان در بیمارستان پذیرفته نشوند. صدور این فرمان باعث شد که تاسیس بیمارستان چند سالی به تعویق افتد. بالاخره امین‌الدوله نخست‌وزیر به اطباء اطمینان داد، که حاضر است فرمان شاه را ملغی ساخته، خود مسئولیت کامل عدم اطاعت از آن را برعهده گیرد.
با این توافق‌ها از آمریکا تقاضا شد که پزشک قابلی برای اداره بیمارستان استخدام و به تهران اعزام شود. در پاسخ آن درخواست دکتر ویشارد پس از دو سال خدمات طبی در مغرب ایران به پایتخت انتقال یافت. بیمارستان امریکایی در تهران در پائیز سال ۱۸۸۳ رسما به دست این طبیب گشایش یافت. از این تاریخ امور مریض‌خانه به طرز رضایت‌بخشی اداره شد شد. شاه نیز از خدماتی که توسط آنان انجام می‌گرفت تقدیر کرد. مهارت زیادی که دکتر ویشارد در امور پزشکی، خاصه در جراحی داشت، اعتبار بیمارستان را در انظار مردم بالا برد. این طبیب علاوه بر اداره بیمارستان کلاسی نیز برای تربیت اطباء ایرانی تاسیس کرد… پس از چندی بیمارستان امریکایی در همدان، رشت، مشهد، کرمانشاه و تبریز نیز گشایش یافت.
دکتر ویشارد تا سال ۱۹۱۰ (۱۲۸۹ شمسی) در تهران خدمت کرد، که در آن سال از طرف میسیون متقاعد شد  و به امریکا بازگشت.» ویشارد «در معاینات پزشکی و سرکشی به بیماران، برخی دانشجویان را سهیم کرده و با خود می‌برده است تا از نزدیک تجربه کنند و ظرافت‌های کار را دریابند. همچنین جزوه‌هایی برای آشنا شدن مردم با بیماری و نحوه مصون ماندنشان منتشر کرد که در روزنامه وقایع الاتفاقیه هم اعلان می‌شده است. اگر در شهرستانی بیمارانی بودند و احتیاج به کمک داشتند، از دانشجویان مطلع و افراد آگاه، بدان محل روانه می‌کرد و تا حد توان به آنان کمک می‌رساند. نخستین سالن تشریح و کالبدشکافی و اولین تجربه بیهوش کردن بیماران برای مرحله جراحی را نیز او با موفقیت انجام داد و هم بیرون آوردن سنگ مثانه و عمل موفقیت‌آمیز توسط او صورت گرفت.
سال‌های زندگی در میان گروه‌های مختلف ایرانی به او فرصت مناسبی داد که فارسی را به‌‎خوبی فرا گیرد و به مرحله‌ای رسید که آموزش دروس پزشکی را به زبان فارسی انجام داد؛ زندگی در سرزمینی پرماجرا و متنوع با شرایط فرهنگی متفاوت از محصولات گرمسیری و سردسیری و تنوع نژادها و قبایل گوناگون و سلیقه‌های مختلف… او که معلم طب و جراحی بود، در امور اجتماعی و توسعه هم نقشی داشت. حتی چغندر قند را به ایران آورد و کاشت و فعالیت در این زمینه را سامان داد.»

قسمتی از کتاب بیست سال در ایران:

هرگاه در تهران از طرف مقامات عالي رتبه دولتي ضيافتي به خاطر مقامات سياسي يا ساير افراد رسمي اروپايي بر پا شود، كليه مراسم به شيوه غربي انجام مي گيرد. تمامي مراسم و امور بدون نقض اجرا مي شود و غذايي كه بسيار متنوع است و پذيرايي توسط افرادي است كه براي اين قبيل كارها تعليمات خاص ديده اند. ساعت شام معمولا بدون تغيير هشت شب است، همان زماني كه در محافل اروپايي منظور كرده اند.

دعوت هاي رسمي ديگر از ساعت چهار تا هفت است و بعد از شام، گويي وظايف روزانه نيز به پايان مي رسد. اما براي فقرا و مستمندان مسئله نان موردنياز روزانه هم امري لاينحل است. تعداد افرادي كه به جاي كباب و پلو با نان خالي، پنير و فنجاني چاي سر مي كنند، كم نيست. اگر بتوانند چند پني فراهم آورند، كله گوسفندي از قصاب مي خرند و يك وعده را با آبگوشت آن سر مي كنند.

در تابستان كاهو، خيار و يا مختصري ميوه به صورت غذايشان اضافه مي شود. در بازار شهرهاي بزرگ با پرداخت چند پني مي توان به حد كافي آبگوشت و قدري پلو به دست آورد. در تهران كه هزاران نفر از دهات به اميد اشتغال روزانه آنجا مي شوند، اين كافه ها مراكز معتبري به حساب مي آيند.

گرچه در بعضي خانه ها صندلي هم وجود دارد، اما كمتر مورد استفاده قرار مي گيرند، مگر مهماني وارد شود ولي مهمانان هم ترجيح مي دهند از نيمكت هايي كه پشتي دارد استفاده كنند، كه معمولا آن ها را برروي فرش قرار مي دهند. در طبقات پايين تر و بي چيز ترجيح مي دهند كه بر زمين بنشينند، حتي در كليسا ديدم كه زني از نيمكت بر زمين قرار گرفته بود تا بهتر استراحت كند.

اشتراک گذاری:
نويسنده/نويسندگان

مترجم

نوع جلد

شمیز

قطع

رقعی

نوبت چاپ

سال چاپ

1399

تعداد صفحات

308

زبان

موضوع

شابک

9786229620526

وزن

295

جنس کاغذ

عنوان اصلی

Twenty Years in Persia: A Narrative of Life Under the Last Three Shahs
1908

نقد و بررسی‌ها

هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.

اولین کسی باشید که دیدگاهی می نویسد “بیست سال در ایران (روایت یک زندگی در دوران سه پادشاه قاجار)”

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *


The reCAPTCHA verification period has expired. Please reload the page.

پرسش و پاسخ از مشتریان

هیچ پرسش و پاسخی وجود ندارد ! اولین نفری باشید که درباره این محصول میپرسید!

موقع دریافت جواب مرا با خبر کن !
در حال بارگذاری ...