بیستون

بیستون

درباره کتاب بیستون:

شخصیت اصلی داستان دختری به نام یهدا است که به یاد گذشته و روزهایی که شور و نشاط در زندگی اش حکم فرما بوده به مکان هایی می رود که خاطراتی را برایش زنده کند. خیابان بیستون جایی است که  اکثر روزهایی که یهدا دلش هوای گذشته را می کند، به آنجا می رود و به مرور لحظه هایی که با  او، عشق خود، سپری کرده، می پردازد. دختر هرگز نمی خواهد بفهمد همه چیز تمام شده است و باید به زندگی کردن ادامه دهد. دوست او «نیلوفر» هرچه تلاش می کند تا یهدا را به زندگی برگرداند موفق نمی شود. او مدتهاست که نه از چیزی لذت می برد و نه چیزی را رد می کند، یهدا یک خنثای مطلق است.

قسمتی از کتاب بیستون:

نیلوفر پشت سر یهدا ایستاده بود و به حرف ها و حرکاتش دقیق شده بود. برایش عجیب بود که او هیچ وقت با این مرد مجهول، مخالفت نمی کند. هیچ وقت مقاومتی از خود نشان نمی دهد. او که گوشی را پایین گرفت و چرخید، نیلوفر را پشت سر دید و ادای لبخند زدن درآورد. مثلا می خواست حالش را مخفی کند؟ نمی دانست رفیقش زیروبمش را می شناسد؟ از کنارش که رد شد، نیلو دستش را کشید و نگهش داشت.

-می خوام حرف بزنم باهات.

خیلی وقت بود که دیگر حوصله ی حرف زدن نداشت.

-گشنمه نیلوفر.

اما او خیال پا پس کشیدن نداشت. دستش را با فشار بیشتری کشید و مجبورش کرد بایستد.

-می دونم الان دو تا لقمه خوردی و باز بلند می شی می ری. بیا یه لحظه بشین یهدا.

و این دختر از کی این همه مطیع شده بود؟ مثل یک عروسک کوکی دستور گرفته بود و اجرا می کرد. روبه روی هم نشستند. سعی داشت از نگاه مستقیم به او دوری کند اما نیلوفر دقیق تر کنکاشش می کرد.

-یهدا بهم بگو دقیقا از تابستون اول سال تا الان چقد گذشته؟

منتظر نگاهش کرد. دهان یهدا باز شد اما صوتی از میانش خارج نشد.

-خیلی خب باشه! نمی خوای بشینی حساب و کتاب کنی واسه خودت، ایراد نداره. باز می خوای زندگی بی برنامه ت رو ادامه بدی، کاریت ندارم. اصلا به منم ربطی نداره. ولی…

باید مطمئن می شد یهدا را تحت تاثیر قرار می دهد.

-من دیگه نمی تونم این جوری ببینمت یهدا. دیگه نمی تونم ببینم تو بیست و چهار، پنج سالگی دقیقا شدی شبیه یه مرده ی متحرک، یه روح مجسم.

با هر جمله، تندی اش بیشتر می شد و دخترک را بدتر می کوبید.

-می دونی چند وقته صدای یه خنده ازت نشنیدم؟ می دونی چی به روز خودت و قیافه ات آوردی؟ صبر منم حدی داره به خدا. نمی کشم دیگه این جوری…