انقلاب ایران
درباره نویسنده ادوارد براون:
ادوارد براون (Edward Browne) نویسنده کتاب انقلاب ایران، با نام کامل ادوارد گرانویل براون (Edward Granville Browne) (۷ فوریهٔ ۱۸۶۲-۱۹۲۶) متولد استوتز هیل، گلاسترشر انگلستان، خاورشناس و ایران‌شناس مشهور بریتانیایی بود. او کتاب‌های زیادی در زمینهٔ تاریخ و ادبیات نگاشته‌است. ادوارد گرانویل براون در ۷ فوریهٔ ۱۸۶۲ در گلاسترشر در جنوب انگلستان به دنیا آمد. تحصیلات دانشگاهی خود را در کالج ایتن آغاز کرد. پدرش، سِر بنجامین براون، کارخانهٔ کشتی‌سازی داشت و می‌خواست که پسرش رشتهٔ مهندسی را ادامه دهد، ولی ادوارد به پزشکی بیشتر علاقه داشت، و سرانجام در ۱۸۷۹ در دانشگاه کمبریج به تحصیل در این رشته پرداخت. در این زمان، اخبار جنگ میان ترکیه و روسیه (۱۸۷۷) توجه او را جلب کرد و موجب علاقه‌مندی او به تاریخ و زبان مردم ترک شد.
چنین بود که ضمن تحصیل پزشکی، به آموختن زبان ترکی، و سپس فارسی و عربی پرداخت. در تابستان ۱۸۸۲ به استانبول سفر کرد. آشنایی او با زبان و ادبیات ترکی وی را به آموختن زبان فارسی نزد میرزا محمد باقر بواناتی و مطالعهٔ شعر و ادب این زبان سوق داد، و از آن پس در دوران تحصیل و پس از آن، اوقات او بیشتر به خواندن کتاب‌های فارسی، به‌ویژه شعر و تاریخ، و معاشرت با ایرانیان می‌گذشت. در ۱۸۸۷ دورهٔ پزشکی را به پایان رساند و جراح بیمارستان شد، ولی هرگز به آن دل نبست. در ۱۸۸۸، به قصد سیاحت، مطالعه و تحقیق رهسپار ایران شد و در اقامت یک‌سالهٔ خود در ایران، با مردم ایران و آداب و اخلاق ایرانیان آشنا شد و زبان فارسی را به‌خوبی فراگرفت. کتاب یک سال در میان ایرانیان حاصل این سفر و بیان دیده‌ها و آموخته‌های او در این دوران است.
درباره کتاب انقلاب ایران:
سال 1328 شمسی است و ایران، خسته و زخمی از تلاطم انقلاب‌ها و حوادثی است که هر کدام از آنها بر پیکر او زخم‌هایی جانکاه نهاده است: انقلاب مشروطه، استبداد صغیر، استقرار مشروطه، حکومت متزلزل احمدشاه و نایب‌السلطنه‌ها، جنگ جهانی اول، شورش‌های ولایات، از هم گسیختگی شیرازهٔ امنیت، اقتصاد و معیشت مردم، گردنکشی و زیاده طلبی ایلات و عشایر، تغییر سلطنت، جنگ جهانی دوم و اشغال ایران از طرف متفقین، برکناری رضاشاه از قدرت و جانشینی محمدرضا شاه، همه و همه ایران و مردم آن را رنجور و ناسور کرده است.
و درین سال‌های آرامش بعد از طوفان‌ها، که مردم نگاهی حسرت‌بار به گذشته، و آرامش و نظام استبدادی دارند و نگاهی حسرت‌بارتر به آیندهٔ نه چندان امیدوارکننده به دلایل گوناگون که مهم‌ترین آنها انحراف انقلاب مشروطه از خواست اصلی آن که عدالتخانه و حکومت قانون بود، هر از گاهی که تنی چند دور هم جمع می‌شدند، نقل مجلسشان اوضاع دیروز و امروز و فردای این مملکت بود.
میرزا احمدخان مبشر در یکی از همین نشست‌ها می‌گوید: «در میان دوستان، قصهٔ پر غصهٔ محیط کنونی همی رفت. و دریغ بر عمر گذشته، که جوانی را با حسرت به پیری رسانیده و از آن همه منویات و امیدهای به آینده که به نومیدی کشیده، تأسف همی خوردیم و از پیشقدمان و شهدای راه آزادی سخن در میان بوده، از براون نیز یاد می‌کردیم. در آن میان آقای ابوالحسن پروز، از دوستان دانشمند و همکاران گرامی، از راه دلنوازی و برای سرگرمی، کتاب «انقلاب ایران» خود را به من ارزانی فرمود و پس از یک بار مطالعه، چون دانستم که تاکنون ترجمه نشده، بر آن شدم که اگر دست دهد و توفیق الهی یار و مددکار باشد، آن را ترجمه کنم.»
و بدین ترتیب، میرزا احمدخان پس از مطالعهٔ کتاب به صرافت می‌افتد که آن را ترجمه و انتشار دهد و از این راه خدمتی به هموطنان خود کند. در مهرماه 1328 شمسی دست به ترجمهٔ کتاب می‌زند و آنرا در مدت شش ماه به پایان می‌رساند و سرانجام در مهرماه 1329 توسط انتشارات کانون معرفت، به بازار عرضه می‌کند. وی با استفاده از منابع و مآخذ فارسی که اسامی آنها را در مقدمهٔ خود آورده است، هر کجا که لازم دیده توضیحات و اضافات تکمیلی را در شرح موضوع آورده است. و در چرایی این کار می‌گوید: «چون مطالب متن کتاب از لحاظ تاریخ تا اندازه‌ای مبهم و کوتاه بود، چنانکه مؤلف خود متذکر گردیده، تنها جنبهٔ اخباری داشته، نگارنده ناگزیر به شرح و تفسیر گردیده است.»
کتاب در کوتاه زمانی به فروش رفته و نسخ آن نایاب می‌شود. مترجم در چاپ دوم کتاب که در مردادماه 1338 انتشار می‌یابد، داستان مشروطهٔ فارس را به عنوان پیوست به کتاب اضافه می‌کند و اقدام به تکمیل موارد تاریخی دیگر می‌کند.
اغراق نیست گفته شود حجم کتاب حدود سه برابر متن اصلی است و افزوده‌های مترجم از آن کتاب دیگری ساخته است کامل‌تر و شامل‌تر از متن اصلی انگلیسی. بازچاپ این کتاب از روی چاپ دوم آن به انجام رسیده است به دلیل تفاوت فاحش این چاپ با چاپ اول کتاب که مترجم در صفحهٔ ”ظ“ تحت عنوان ”اما مزایای این چاپ“ آن را به طور مشروح شرح داده است. جز اینکه در چاپ اول در آخر کتاب قصیدهٔ عالم‌افروز را آورده بود که در چاپ دوم به گفتهٔ خود «چون با روزگار کنونی، غمی بر غم‌ها می‌افزاید، برداشته…» می‌شود و حقیر آن را از چاپ اول به آخر این کتاب افزوده‌ام که در نتیجه، این چاپ، جامع چاپ اول و دوم است. غلط‌های مفصل چاپی آن تماماً اصلاح شد.
قسمتی از کتاب انقلاب ایران:
در تابستان ۱۹۰۲ از من خواسته شد برای طلاب دانشگاه که هنگام تعطیل در کامبریج مانده بودند يك سخنرانی بکنم. در این نطق من روی پاره‌ای ایرادات نسبت بوجود جبهه اسلامی (که مبنی بر سخنان دوست مهمان خودم بود) بطور جدی و روشنی پافشاری کردم که در واقع کشف بدیهیات شمرده میشد. چه بنظر من قضيه موضوع بحث را از زمانی که بعنوان اتحاد اسلامی در غرب مطرح شده بطور کلی نوعی از تعصب شناخته‌اند، درصورتی که این نیز مانند ترمب اتحادیه نژاد ژرمن با اتحاد به نژاد اسلاو با امپراطوری بریتانیا، در بنیاد چیز دیگری جز جنبه دفاعی بر پایه دیانت عمومی که کمتر از ریشه اصلی نژادی نیست نمیباشد.
لیکن بی‌شك وقایع اخیر در میان ملل اسلامی هوای برادری و اشتراك منافع بیشتری را موجب گشته. درست مانند فعالیت اتحادیه کارگران که از اتحادیه‌های کارفرمایان بوجود آمده چه دول مستقل اسلامی باقیمانده (ترکیه ایران و مراکش) که از طرف دول معظمه اروبا منفردا با مجتمعا تهدید به استثمار گشته. آنانرا بیدار و متوجه خطر ساخته خرد خرد ناگزیر بیایداری و استحکام موقعیت خود شده‌اند. با اين وصف ممکنست مادر سخن خود عنوان نهضت اسلامی بدان دهیم.
بیداری مسلمانان دنیا که کما بیش در سی یا چهل ساله اخیر از تظاهرات سیاسی یا مذهبی، در ترکیه – ایران۔ مصر ۔ مراکش۔ قفقاز۔ کریمه و هند سر زده بدون شك فتح ژاپون درجنك باروسیه آنرا سریع و هم آهنك‌تر ساخته – چه این فتح بصورتی در آمد که مردم آسیایی را مسلح و مجهز کرده آنهارا شایسته و قادر نمود که در صحنه پیکار، با مهیب ترین ارتش اروپائی روبرو شده منظور خودر احقا از پیش ببرند. ولی بیداری را باید قدری عقب‌تر برد – نهضت اصلاح طلبانه ترکیه که برهبری شناس افندی۔ ضیاء پاشا و کمال بگ بنام جوانان ترك و بهتر بگوئیم ترك‌های نوین…
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.