آیندهی آزادی (اولویت لیبرالیسم بر دموکراسی)
درباره نویسنده فرید زکریا:
فرید زکریا نویسنده کتاب آیندهی آزادی، با نام کامل فرید رفیق زکریا (Fareed Rafiq Zakaria) متولد ۱۹۶۴ در بمبئی، هندوستان، خبرنگار، مقاله نویس، ویراستار نشریه تایم، نظریه پرداز، و از اساتید شناخته شده مسائل سیاست خارجی در آمریکا است. او مجری برنامه شبانگاهی GPS در سی ان ان است. وی همچنین به عنوان کارشناس مسائل سیاستگذاری در کانال‌های تلویزیونی سراسری سی ان ان، پی بی اس، و شبکه‌ای بی سی نیز حضوری پر تعداد داشته‌است. وی دکترای خود را از دانشگاه هاروارد زیر نظر ساموئل هانتینگتون دریافت نمود. وی تا قبل از اشتغال در نشریه نیوزویک، از ویراستاران نشریه فارن افرز بوده‌است جایی‌که برای اولین‌بار از واژهٔ دموکراسی غیرلیبرال نام می‌برد. زکریا در خانواده‌ای مسلمان بزرگ شده است.
فرید زکریا صاحب چندین عنوان مقالهٔ تخصصی در موضوع سیاست خارجی آمریکا و همچنین نظام بین‌الملل است. وی در دو کتاب پر مخاطب با عنوان جهان بعد از آمریکا و آیندهٔ آزادی به بررسی موضوعات بسیار مهمی می‌پردازد که چشم‌انداز روشنی را از آیندهٔ پرشکوه دمکراسی و آزادی و همچنین اوج کشورهای نوظهور دیگر به همراه آمریکا ارائه می‌دهد.
درباره کتاب آیندهی آزادی:
فرید زکریا، روزنامه نگار نومحافظه کار امریکایی که در دوران ریاست جمهوری جرج بوش مشهور شد، در کتاب آینده آزادی، اولویت لیبرالیسم بر دموکراسی نگاه پایان تاریخی خود به جهان گیر شدن دموکراسی های لیبرالِ امریکایی را با چاشنی انتقادی مطرح کرد. انتقادهای او بیش تر به نظام سیاسی فعلی امریکا و ستودن روند تاریخی آن است که نخبه گراتر و کارآمدتر است. مبانی کتاب در باب لیبرالیسم و دموکراسی با اصول این دو ایده مقایسه شده است تا نوع برداشت نولیبرال و نوکلاسیک زکریا آشکار شود. هم چنین نومحافظه کاری و جریان فکری‌ای که زکریا بدان تعلق دارد مروری انتقادی شده و جایگاه روابط بین الملل اسلامی در این بحث مشخص شده است.
قسمتی از کتاب آیندهی آزادی:
با نگاهی به بسیاری از کشورهای غیرغربی که طی سه دهه ی گذشته مرحله گذر به دموکراسی لیبرالی را طی کرده اند، می توان دید که کشورهایی که در مسیر دموکراسی لیبرالی از بقیه جلوترند الگویی مشابه کشورهای اروپایی را دنبال کرده اند: ابتدا سرمایه داری و حاکمیت قانون، و سپس دموکراسی. طی چند دهه، بر کره ی جنوبی، تایوان، تایلند و مالزی گروههای نظامی یا نظامهای تک حزبی حاکم بودند.
این رژیمها ابتدا اقتصاد، نظام حقوقی و حقوق مربوط به امور مذهبی و مسافرت را لیبرالیزه و سپس، تازه بعد از چند دهه، انتخابات آزاد برگزار کردند. آنها، احتمالا برحسب تصادف، به دو خصوصیت اساسی حکومت خوب دست یافتند، خصوصیاتی که جیمز مدیسن چارچوب کلی آنها را در «فدرالیست پیپرز» ارائه داد. اول آنکه یک حکومت باید توانایی کنترل اتباع خود را داشته باشد، و سپس باید بتواند خودش را کنترل کند، یعنی نظم به علاوه ی آزادی. این دو نیرو در دراز مدت موجد دولت مشروع، رونق اقتصادی و دموکراسی لیبرالی خواهد بود. البته این در گفتار آسانتر از عمل است.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.