آخرین کیمیاگر در پاریس
درباره نویسنده لارس اورسترام:
لارس اورسترام (Lars Öhrström) نویسنده کتاب آخرین کیمیاگر در پاریس، متولد 1963، شیمیدان و مهندس شیمی معدنی اهل سوئد است که در فرانسه، بوتسوانا، سوئیس و ایالات متحده نیز کار کرده است. وی که در انستیتوی فناوری سلطنتی در استکهلم تحصیل کرده است، در حال حاضر استاد دانشگاه فناوری چالمرز در گوتنبرگ است. او در چالمرز وقت زیادی را برای تدریس و تدوین برنامه درسی برای دوره‌های شیمی سال اول اختصاص داده است و به طور مرتب پادکست‌های معروف علوم را برای مجله Chemistry World ارائه می‌دهد.
درباره کتاب آخرین کیمیاگر در پاریس:
در هر یک از ۲۲ فصل کتاب آخرین کیمیاگر در پاریس داستانی روایت شده و جنبه‌هایی از علم شیمی شرح داده می‌شود؛ مثلا نویسنده در فصل ۲۱ پس از روایت داستانی جالب به توصیف روش مارش می‌پردازد که چگونه جیمز مارش، دستیار فاراده، توانست با اختراع روشی وجود عنصر آرسنیک در مواد را تشخیص دهد. هریک از مراحل این روش با جزئیات و نمایش واکنش‌ها در این فصل قابل ملاحظه است. قصد نداریم بیشتر از این از داستان‌های جذاب این کتاب سخن به میان آوریم تا انگیزه شما خواننده ارجمند برای خواندن آن حفظ شود.
شاید این سبک نگارش باعث شود تا کتاب از دید مفاهیم علم شیمی ساده به نظر برسد و از دید یک شیمیدان، مطالب این کتاب ساده و بدیهی به نظر برسند. اگرچه مباحث تاریخی جذاب در این کتاب که با دقت زیادی انتخاب شدند، باعث خواهد شد برای مطالعه و درک بهتر آن، حوصله بیشتری به خرج دهید و این کتاب می‌تواند مانند یک رمان خواندنی به خوبی برایتان گیرا باشد.
قسمتی از کتاب آخرین کیمیاگر در پاریس:
در سال ۱۹۵۲ نخستین کارخانه اورانیوم آفریقای جنوبی عملیاتی شد و در ۲۶ سپتامبر ۱۹۵۷ به خانواده خاما اجازه بازگشت به سرزمینشان داده شد، اگرچه سرتسه هیچ‌گاه به طور رسمی به عنوان رئیس بامانگواتو شناخته نشد. تا آن زمان، چنانچه پیش بینی شده بود، مقدار زیادی اورانیوم در بازار یافت میشد و آفریقای جنوبی علت پنهان آن در کشورهای مشترک المنافع بود (سخنرانی معروف بادهای تغییر توسط هارولد مک میلان که دو سال و نیم بعد در کیپ تاون برگزار شد).
داستان اورانیوم اینجا خاتمه می‌یابد ولی داستان سر تسه و روث خاما ادامه دارد. خوانندگان کتاب‌های لذت بخش الكساندر مک کال اسمیت راجع به آژانس کارآگاهی زنان شماره یک ممکن است تصویری را که روی دیوار مما رامو تسوه آویزان است به خاطر سپرده باشند که متعلق به نخستین رئیس جمهور بوتسوانا، سرتسه خاما(۱۹۲۱- ۱۹۸۰م.) بود. مما راموتسوه او را مثل ملکه و نلسون ماندلا محترم می‌شمرد.
بنابراین آیا تبعید اجباری خاما نتیجه باج خواهی آفریقای جنوبی در مورد قرارداد اورانیوم بود؟ به طور قطع اطلاعی از آن نداریم. رونالد هيام و پیتر هنشاو در کتاب شير و غزال آفریقایی: بریتانیا و آفریقای جنوبی از زمان جنگ بوئر (سال ۲۰۰۳) بحث می‌کنند که دولت بریتانیا بیشتر با تهدید پیوستن مستقیم کشورهای تحت حمایتش در جنوب آفریقا به اتحادیه مواجه بود و اینکه تبعید خاما در حكم بهای اندکی بود که باید برای حفاظت از ساکنان بوتسوانا، لسوتو و سوازیلند امروزی از افتادن در چنگ اسارت آپارتاید می‌پرداخت.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.