پدیدارشناسی روح هگل
درباره نویسنده مارتین هایدگر:
مارتین هایدِگِر (Martin Heidegger) نویسنده کتاب پدیدارشناسی روح هگل. (زاده ۲۶ سپتامبر ۱۸۸۹ – درگذشته ۲۶ مه ۱۹۷۶) یکی از معروفترین فیلسوفان قرن بیستم بود. او با شیوهای نوین به تأمل دربارهٔ وجود پرداخت. فلسفه او بر دیدگاههای بسیاری از فلاسفه بعد از او اثر گذاشت.
هایدگر در سال ۱۸۸۹ در خانوادهای کاتولیک و سنتی در یکی از روستاهای ایالت بادن-وورتمبرگ بهنام مسکیرش در جنوب غربی آلمان و در دل کوهستان آلپ به دنیا آمد. پدر او فریدریش خادم کلیسا بود. او در محیطی کاتولیک بزرگ شد.
هایدگر الهیات را از سال ۱۹۰۹ در دانشگاه فرایبورگ آغاز کرد و بعد از آن به فلسفه روی آورد. فعالیتش همواره تحت تأثیر استادش ادموند هوسرل بود. از مهمترین کتابهای او در فلسفه اثر هستی و زمان است. او در این کتاب به نقد تاریخ فلسفه غرب که به تعبیر هایدگر همان تاریخ متافیزیک است، پرداختهاست و در پی طرح افکندن هستی شناسی تازهای است که خود آن را هستی شناسی بنیادین میخواند؛ چرا که نزد او تاریخ متا فیزیک، تاریخ غفلت از وجود و افتادن در ورطه موجود انگاری است.
مقصود هایدگر از این تعبیر آن است که تاریخ کنونی فلسفه، با خلط موجود شناسی و وجود شناسی، از شناخت وجود به معنای اصیل آن باز مانده است. وی از اعضای حزب نازی و نمایندهٔ این حزب در دانشگاه فرایبورگ بود. اندیشه های هایدگر، رقمزنندهٔ مایههای فکری بسیاری از متفکران ما بعد تجدد از جمله میشل فوکو، ژاک دریدا و هانس-گئورگ گادامر بودهاست.
هایدگر که در یک خانواده روستایی به دنیا آمده بود تا زمان مرگ خلق و خوی روستایی را با خود داشت. زادگاه او مسکیرش در کنار جنگل سیاه قرار داشت و درختان و راههای جنگلی بیشتر مطالعات و تفکّرات بعدی او را تحت تأثیر قرار داد. حتی در برخی از عناوین آثار او ردّ پای جنگل دیده میشود: راههای جنگلی و نشانههای راه. هایدگر در دهه ۱۹۱۰ با الفرید پتری آشنا شد و بعداً در سال ۱۹۱۷ با او ازدواج کرد. در سالهای بعد دو پسر او به نامهای یورگ و هرمن به دنیا آمدند. او در ۲۶ مه سال ۱۹۷۶ درگذشت. مراسم تشییع دو روز بعد در فرایبورگ انجام شد و به درخواست خود مراسم دینی کاتولیکها در مسکیرش در کلیسای مارتین قدیس که پدرش خادم آن بود، انجام شد. در همان صحن میان مادر و پدرش به خاک سپرده شد.
درباره کتاب پدیدارشناسی روح هگل:
با نگاهی به آثار مارتین هایدگر به سهولت میتوان مشاهده کرد که هرازگاه وی به هم سخنی با هگل میپردازد.اما بهطور خاص از هایدگر سه کتاب مهم در مورد هگل در دست داریم: 1-مفهوم تجربه نزد هگل 2-هگل و یونانیان 3-پدیدارشناسی روح هگل. از این میان کتابهای اول و سوم به زبان انگلیسی ترجمه شدهاند.
نخست اینکه این کتاب همانند کتاب«هستی و زمان»یک تألیف نیست، بلکه درس گفتاری است که هایدگر در ترم زمستان سال(1932-1931)در دانشگاه فرایبورگ ارائه کرده است و بعدها از روی دست نوشتههای دانشجویان و پیشنویسهای خود هایدگر، جمعآوری شده است. دوم اینکه پرویز عماد استاد ممتاز فلسفه در دانشگاه دیپاول و مؤلف کتاب«هایدگر و پدیدارشناسی ارزشها»و کنث مالی استاد فلسفه دانشگاه ویسکونزین مترجم کتابهای «تفسیر پدیدارشناسانه از سنجش خرد ناب کانت» و «ادای سهم به فلسفه» از هایدگر است. همچنین ایشان، از بنیانگذاران و سرویراستاران نشریه«مطالعات هایدگر»نیز هستند.
سوم، نکته بسیار مهمی است که مترجمین در پیش گفتار کتاب، متذکر شدهاند. و آن توصیف نحوه برخورد هایدگر با متن پدیدارشناسی روح است. به نظر ایشان همانطور که ملاحظه میشود. هایدگر با متن به عنوان یک اثر مکتوب یا حتی متنی که قابل تفسیر براساس زندگی هگل است، مواجه نمیشود. بلکه در نظر وی متن، عبارت است از«فعل اندیشیدن»که تنها با مشارکت در این فعل. میتوان با متن به عنوان امری زنده روبهرو شد. (بر این اساس این زندگی هگل است که باید در پرتو اثرش مطالعه شود). به همین خاطر با این کتاب نمیتوان به مثابه شرح جمله به جمله متن یا تفسیر کلی آن روبهرو شد. بلکه هایدگر درپی آن است تا در این فعل اندیشیدن، پدیدار شدن روح را مرحله به مرحله، لایهبرداری کرده و به ظهور برساند. همانطور که در طول کتاب نیز با آن برخورد میکنیم. پدیدارشناسی روح را معادل پدیدار شدن روح میداند…
قسمتی از کتاب پدیدارشناسی روح هگل:
هدف ما فهم پدیدارشناسی روح است؛ یعنی، آن را به مثابه علم در خودمان به فعلیت درآوریم. علم در اینجا یعنی علم، خود نظام به مثابه دانش مطلق. این دانش باید به خودش بیاید. لذا اثر با بخش کوتاه DD به پایان میرسد، که «دانش مطلق» نامیده میشود. اگر دانش مطلق به مثابه دانشی شناسا فقط در پایان کاملا خودش است. و اگر دانش مطلق، با خود به شوندگی، با به خود آمدن، دانشی شناسا است. و این، با دگر- شوندگی خودش است، در این صورت، دانش مطلق در آغاز حرکتش به سوی خویش، نباید هنوز با خودش باشد.
دانش مطلق باید هنوز دیگری باشد، و در واقع بدون اینکه نسبت به خودش دیگری شده باشد. آن باید در آغاز تجربه، چیز دیگری باشد. که آگاهی با خودش متحمل میشود. تجربهای که چیزی بجز حرکت یا تاریخی نیست که به خود آمدن به مثابه خود – دگر- شوندگی، در آن رخ میدهد. دانش مطلق در آغاز تاریخش باید متفاوت با آن چیزی باشد که در پایان است.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.