پا‌به‌پای تو می‌میرم

پا‌به‌پای تو می‌میرم

پابه پای تو می میرم» روایت زندگی مردان و زنانی است که قلبشان را به زندان ذهن شان سپرده اند تا مبادا زخمی بردارد یا دستخوش کلامی تلخ شود که اگر بشود، دنیای شان می شود دنیایی پوشالی و شهر دلشان می شود شهری کاغذی که به یک نسیم بند است و بس! یک نسیم باری به هر جهت که می تواند مسیر زندگی شان را از جاده ی اصلی به فرعیات پردردسر و تباه کننده تغییر دهد. قصه ی مهرپرورانی که غرور و غیرتشان از هر چیزی در این دنیا برایشان مهم تر است و حتی نیروی عظیم عشق هم نمی تواند مانع شان شود. آدم های ماشینی با قلبهایی شیشه ای. آدم های وابسته با ظاهری وارسته…

آدمها گاهی می رسند به همانی که همه ی عمر ازش فرار می کردند. یک وصل دوست نداشتنی انزجار آور! ایکهو چشم باز می کنند و خودشان را می بینند که در ترن هوایی هزارپیچ دنیا اسیر بالا و پایین های روزگار شده اند و دارند می رسند به نقطه ی سقوط! به سیاهی! به عمق درد… و درست همان وقت است که به خودشان می آیند و می بینند کابوس دیروزشان هم سفره و هم پیالهی امروزشان شده و نفس به نفس شان نفس می کشد! جوری که حتی صدای خس خس اش را هم می شنوند. مثل یک همخانه که نه، مثل یک هم اتاقی صمیمی و قدیمی شده، گوشه ی دنج دلشان بیتوته کرده و زل زده به چشمانشان و لبخند می زند.