هجوم دوباره مرگ

چند روز بعد، افراد شکاک و بدبین نیز، نخست به صورت انفرادی و سپس گروهی به دریای سرمستی اکثریت قاطع پیوستند. با اغتنام فرصت به خیابان‌ها هجوم آوردند و فریاد زدند: «بله، زندگی زیباست!» در یکی از همان روزها که کسی نمی‌مرد، زن جوانی که به تازگی بیوه شده بود، شیوه‌ای تازه برای ابراز خوشحالی حاصل از عقب‌نشینی مرگ یافت و پرچمی را به پنجره آشپزخانه آویخت. این ترفند، در سراسر کشور مورد استقبال قرار گرفت و در مدتی کمتر از چهل و هشت ساعت، پرچم ملی با همه رنگ‌ها و نشانه‌ها، در شهرهای گوناگون به اهتزاز در آمد. این امر در مناطقی که پنجره‌ها و ایوان‌های زیادتری داشتند، بیشتر جلوه داشت. مقاومت در برابر این جوشش وطن پرستانه، امکان نداشت. از طرف دیگر، افرادی که آشکار نبود از کجا می‌آیند، اعلامیه‌هایی در اغلب شهرها پخش می‌کردند که هر چند تهدیدی صریح در آن‌ها وجود نداشت، ولی دستکم تحریک‌آمیز بودند:
افرادی که بدون پرچم در انظار عموم ظاهر شوند، اعلام می‌کنند که خود را به مرگ فروخته‌اند!»