قاتلان ماه گل

قسمتی از کتاب قاتلان ماه گل:

تاریخ قاضی بی‌رحمی است. خطاهای فاجعه‌بار و لغزش‌های احمقانه‌مان را عیان می‌کند، محرمانه‌ترین اسرارمان را فاش می‌کند و مثل کارآگاهی که از آغاز، پایان داستان جنایی را می‌داند، از قدرت پس‌نگری بهره می‌برد. حین بررسی اسناد تاریخی، چیزهایی دستگیرم می‌شد که مالی درمورد شوهرش نمی‌دانست (یکی از اسیج‌ها به من گفته بود: «کی باورش می‌شد یکی بخواد به‌خاطر پول طرف باهاش ازدواج کنه و خانواده‌ش رو بکشه؟») وایت را می‌دیدم که متوجه اعتراف ساختگی لاسن یا انگیزه‌های شیطانی هوور نمی‌شد. وقتی در پرونده‌های قتل اسیجدر کلاف سردرگم کالبدشکافی‌ها، شهادت شاهدان و گواهی‌های انحصار وراثتکندوکاو می‌کردم، رفته‌رفته متوجه بعضی از کم‌وکاستی‌های تحقیقات اف‌بی‌آی می‌شدم.

مراجع قانونی اصرار داشتند با محکومیت هیل و همدستانش به حبس ابد، مجرمان را به سزای اعمالشان رسانده‌اند و بعد از آغاز به کار وایت در لیونورث، پرونده بسته شد و با دستاوردی چشمگیر هم بسته شد، ولی اف‌بی‌آی هنوز ارتباط هیل را با همۀ بیست ‌و چهار قتل پیدا نکرده بود: اینکه هیل واقعاً مسئول تک‌تک این قتل‌ها بود یا نه؟ یا مثلاً چه‌کسی مک‌براید، تاجر نفت را در واشینگتن دی‌سی ربوده یا و. و. وان را از قطار در حال حرکت پرت کرده بود؟

هیل برای کشتارهایش به دیگران متکی بود ولی هیچ مدرکی در دست نبود که نشان دهد دارودستۀ همیشگی هیلازجمله برایان برکهارت، آسا کربی، جان رمزی و کلسی موریسنمک‌براید را تا پایتخت مملکت تعقیب کرده یا در قطار، همراه وان بودند. ظاهراً هرکسی این افراد را کشته بود، از مجازات قسر دررفته بود.

هیچ مدرک جدیدی درمورد مک‌براید گیر نیاوردم ولی یک روز که در اکلاهماسیتی مشغول تحقیق بودم، با مارتا وان، یکی از نوه‌های و. و. وان، تماس گرفتم که مددکار اجتماعی بود و در سالیسا، واقع در دویست ‌و ‌شصت‌کیلومتری اکلاهماسیتی زندگی می‌کرد. مارتا مشتاق صحبت دربارۀ پدربزرگش بود و پیشنهاد کرد با ماشین خودش به دیدنم بیاید. گفت: «توی هتل اسکروین می‌بینمت، این‌جوری یه چشمه از تجملاتی رو که نفت به اکلاهما آورد می‌بینی.»