فلسفه پزشکی مقدماتی (انسانی کردن پزشکی مدرن)
درباره نویسنده جیمز ا مارکم:
جیمز ا مارکم (James A. Marcum) نویسنده کتاب فلسفه پزشکی مقدماتی، است. پروفسور مارکوم دکترای فلسفه را از کالج بوستون و فیزیولوژی را از کالج پزشکی دانشگاه سینسیناتی دریافت کرد. او همچنین مدرک کارشناسی ارشد هنر را در مطالعات الهیات از مدرسه علمیه گوردون-کانول دریافت کرد. او تقریباً دو دهه قبل از ورود به دانشگاه بیلور، دانشجوی فوق دکترا در دانشکده پزشکی هاروارد و موسسه فناوری ماساچوست و عضو هیئت علمی دانشکده پزشکی هاروارد بود. او از چندین آژانس مالی، از جمله مؤسسه ملی بهداشت، بنیاد ملی علوم، و انجمن قلب آمریکا کمک مالی دریافت کرده است. او به طور مکرر در کنفرانس‌های ملی و بین‌المللی دعوت شده سخنرانی‌هایی ارائه می‌کند. زمینه‌های تحقیقاتی فعلی او شامل فلسفه و تاریخ علم و پزشکی است.
درباره کتاب فلسفه پزشکی مقدماتی:
کتاب فلسفه پزشکی مقدماتی، مختص دانشجویان پزشکی و پزشکان نیست و کلیه کتابخوانان علاقه‌مند از آن بهره می‌برند، این کتاب بسیاری از نحله‌های روز فلسفی را به اختصار توضیح می‌دهد.
بررسی رابطه پزشک و بیمار و مرزبندی‌های ارزشی و اخلاقی این رابطه بحث اصلی کتاب است. مرزبندی‌های فلسفی در دانش پزشکی و کار بالینی در حال تغییر است و همین تغییرات کیفیت خدمات درمانی را دچار بحران کرده است. بررسی دلایل این بحران ما را به پرسشی فلسفی رهنمون می‌کند: پزشکی چیست؟ هنر پزشکی یا علم پزشکی. آیا پزشکی مبتنی برشواهد است؟ یا محور کار پزشک، بیمار است؟ پزشکی بیمار محور در برابر پزشکی مبتنی بر شواهد. گشايش بيمارستان جانز هاپکينز در ١٨٨٩ را رويدادى بزرگ در خاستگاه الگوى بيومديکال در ايالات متحد می دانند. الگوى بيومديکال امروزه الگوى غالب دانش پزشکی و کار بالینی در ايالات متحد آمريکا و همچنين ديگر کشورهاى غربى و توسعه يافته است و در کشورهاى شرقى و توسعه نيافته نيز در حال تبديل شدن به الگوى غالب است.
در اين الگو بيمار به کالبدی جسمانی فروکاسته می شود، کالبدی ترکیب یافته از اعضاى مستقل بدن که در جهانی ماشينى سکونت دارند. مراقبت عاری از عاطفۀ پزشک به تشخیص عضو بیمار و درمان یا جایگزینی آن به کمک آخرین پیشرفت های علمی و فنی دانش پزشکی می پردازد. پيامد اين مداخله، درمان بيمار و در نتيجه رهایی او از آسيب ماندگار يا مرگ احتمالی است. هرچند الگوى بيومديکال سبب پيشرفت هاى بزرگی در پزشکى آمريکا شده است، يکى از مشکلات زیربنایی آن احساس بیگانگی بيمار با پزشک است. نادیده گرفتن بیمار در مقام انسان از نگاه بالينى پزشک، سبب بحران کيفيت خدمات درمانى شده است که امروزه دامنگير پزشکى آمريکاست و رابطۀ کنونی بيمار و پزشک را نسبت به صميميتى که اين رابطه پيشتر در ايالات متحد داشت، ضعیف کرده است.
قسمتی از کتاب فلسفه پزشکی مقدماتی:
عنوان این کتاب از دو جنبه بحث انگیز است. ابتدا خود عنوان کتاب، به این دلیل که به رابطه میان فلسفه و پزشکی مربوط است. آیا این رابطه به صورت فلسفه و پزشکی یا فلسفه در پزشکی با فلسفه پزشکی است؟ اگر رابطه فلسفه پزشکی همان طور که از عنوان کتاب برمی‌آید انتخاب شود، آیا رابطه مطرح شده به عنوان شاخه‌ای از دانش، وجود دارد یا نه؟ ابتدا من به بررسی این دو مسئله می‌پردازم تا جایگاه فلسفه پزشکی را که در این باره شکل گرفته است در بررسی دانش پزشکی و کار بالینی در الگوهای بیومدیکال و انسان باورانه یا انسانی و توجه به بحران کیفیت خدمات درمانی تعیین نمایم.
۱. فلسفه و پزشکی / فلسفه در پزشکی / فلسفه پزشکی
در بحث‌های میزگرد برگزار شده در اولین همایش بین رشته‌ای فلسفه و پزشکی در سال ۱۹۷۴ جروم شفر درباره اعتبار هرگونه رابطه با تلاقی میان فلسفه و پزشکی تردید کرد. شفر باور داشت که مسائل پزشکی و مسائل فلسفی وجود دارند، اما هیچ همپوشانی با موضوع بینابینی میان آن ها وجود ندارد و هیچ رشته‌ای همانند رشته‌های بیوشیمی یا اخترفیزیک به نام رشته پزشکی – فلسفه یا فلسفه – پزشکی وجود ندارد (۱۹۷۵، صص ۲۱۶ ۲۱۵). هر چند وی تصدیق کرد که رشته‌ای مانند فلسفه پزشکی ممکن است وجود داشته باشد، اما باور داشت که فیلسوفان ذهن و فیلسوفان علم و نیز فیلسوفان اخلاق مسائل و مشکلات برآمده از دانش پزشکی و کار بالینی را به بهترین نحو مطرح و حل می‌کنند. بدین ترتیب شفر نتیجه گرفت که هیچ کاری برای فیلسوفان پزشکی باقی نمی‌ماند (۱۹۷۵، ص۲۱۸)
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.